1. Η σοσιαλδημοκρατία είναι εκδήλωση της διείσδυσης της αστικής ιδεολογίας και της αστικής σύλληψης των ταξικών συμφερόντων στην εργατική τάξη.
2. Γι αυτό είναι σημάδι αποσύνθεσης της εργατικής τάξης ή ανωριμότητάς της. Επειδή δεν υπάρχει καμία δυνατότητα για εκμεταλλευτική κοινωνία χωρίς εργατική τάξη όμως, η αποσύνθεση της εργατικής τάξης είναι επίσης η ανωριμότητά της και με κανένα τρόπο ο προάγγελος του τέλους του κοινωνικού της ρόλου.
3. Αυτό σε αντίθεση με την αστική τάξη, όπου η αποσύνθεση δεν είναι ταυτόσημη με την ανωριμότητα, γιατί η εξάντληση του ιστορικά δημιουργικού ρόλου της τάξης είναι ανεπίστρεπτη, όσο κι αν ο ρόλος αυτός παρατείνεται με τεχνητά μέσα όπως η βία ή η προπαγάνδα.
4. Κανένας δεν προδίδει την τάξη του, την τάξη με την οποία ταυτίζεται με υποκειμενική και αντικειμενική ενότητα.
5. Από τη σκοπιά της ταξικής πάλης και όχι της κοινωνιολογίας, οι τάξεις είναι πάντα δύο, γιατί το δύο είναι ο αριθμός της διαίρεσης και της σύγκρουσης. Η κοινωνιολογία μπορεί να φαντάζεται 5, 8, 119 τάξεις ανενόχλητη, όταν η ταξική πάλη δεν βρίσκεται σε όξυνση. Όταν βρεθεί σε όξυνση, οι κοινωνιολογικές ενασχολήσεις με την πολυπλοκότητα της ταξικής διάρθρωσης παραμερίζονται από τις αντιμαχόμενες τάξεις σαν ψεύτικα τρενάκια που βρίσκονται στο διάβα ταγμάτων.
6. Δεν μπορεί ποτέ στην έναρξη της όξυνσης της ταξικής πάλης την πρωτοβουλία των κινήσεων να την έχει η τάξη των εκμεταλλευμένων. Όπως δεν έχει σε καιρό ειρήνης την πρωτοβουλία κινήσεων, έτσι δεν την έχει και καιρό σύγκρουσης. Η διαφορά είναι ότι σε καιρό σύγκρουσης, η τάξη των εκμεταλλευμένων έχει την ευκαιρία νασυνειδητοποιήσει ότι δεν έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, και αυτή η συνειδητοποίηση είναι υπερπολίτιμο μέσο προς την απόκτησή της.
7. Το αστικό κοινοβούλιο έχει γραμμένο στον γενετικό κώδικά του μόνο ένα σενάριο διάλυσής του, και αυτό είναι η ανοιχτή δικτατορία της τάξης που δημιούργησε το θεσμό του αστικού κοινοβουλίου.
8. Στη διαλεκτική υποκειμενικού και αντικειμενικού, είναι το αντικειμενικό που ορίζει το εύρος των μετασχηματιστικών δυνατοτήτων του υποκειμενικού. Αν ένας λενινιστής κατόρθωνε να ταξιδέψει στο χρόνο και να επιστρέψει στον 12ο αιώνα, δεν φαίνεται ιδιαίτερα πιθανό να κατάφερνε πολλά πράγματα με την οργάνωση των δουλοπάροικων. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορεί να καταφέρει περισσότερα με την οργάνωση των σύγχρονων μικροαστών. Ο νόμος πως "κάθε κοινωνία θέτει στον εαυτό της μόνο τα προβλήματα που μπορεί να επιλύσει" ισχύει πάντοτε, είτε δεν έχει μάθει ακόμη πώς να τα επιλύει, είτε --και αυτό δύσκολα θα το φανταζόταν μια εποχή που πίστευε βαθιά στην πρόοδο-- έχει ξεχάσει πώς να τα επιλύει.
9. Η επιμονή είναι απαραίτητο υποκειμενικό προτέρημα κάθε κομμουνιστή, κυρίως γιατί ο σαπισμένος καπιταλισμός δεν χρειάζεται να καταβάλει καμία προσπάθεια για να επαναλαμβάνει διαρκώς τον εαυτό του: δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
10. Δεν υπήρξαν ποτέ επαναστατημένες μάζες που να επιθυμούν να εκπροσωπηθούν δια της ανάθεσης ως πολιτικοί δράστες. Δεν υπήρξαν ποτέ επιτυχημένα επαναστατικές μάζες που να μην επιθυμούν να οργανωθούν ιδεολογικά, διοικητικά και υλικοτεχνικά. Οι μάζες που επιθυμούν να εκπροσωπηθούν δια της ανάθεσης και να μην οργανωθούν είναι αντεπαναστατικές μάζες. Οι μάζες που δεν επιθυμούν ούτε να οργανωθούν ούτε να εκπροσωπηθούν δια της ανάθεσης αναθέτουν σιωπηλά την εκπροσώπησή τους σε όσους εκμεταλλεύονται τις αρνητικές επιθυμίες τους με οργανωμένο τρόπο.
11. "Μικροαστός" είναι κάποιος ο οποίος μετατρέπει το ταξικό ένστικτο της καχυποψίας σε παγίδα όπου πέφτει μέσα ο ίδιος. Η καχυποψία είναι ένστικτο χρήσιμο ταξικά μόνο όταν συνδυάζεται με την υπέρτατη πολιτική αρετή, την ικανότητα της διάκρισης ανάμεσα σε στόχους. Αυτός που δεν γνωρίζει πού πρέπει να στρέψει την καχυποψία του μοιάζει με κάποιον που κλειδαμπαρώνει την πόρτα του κάστρου του με εφτά κλειδαριές, αλλά έχει ξεχάσει να χτίσει τοίχο γύρω απ' την πόρτα. Τον βρίσκει πάντα ανενόχλητη και ανεμπόδιστη η ιδεολογία της τάξης από την οποία νόμισε πως φυλάχτηκε καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα ανώνυμα σχόλια δεν δημοσιεύονται. Δεν δημοσιεύονται σχόλια τα οποία θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στην δική μας αντίληψη διαλόγου. Δεν γίνεται αποδεκτός αντικομμουνιστικός, φασιστικός, ρατσιστικός οχετός, καθώς και σχόλια προβοκατόρικου χαρακτήρα κάθε είδους. Οι διαχειριστές θεωρούν δικαίωμά τους την διαγραφή ή μη δημοσίευση οποιουδήποτε σχολίου κατά την κρίση τους και χωρίς υποχρέωση περαιτέρω εξηγήσεων.