Αναδημοσιεύουμε από τον Προσυνεδριακό Διάλογο μια ακόμα ενδιαφέρουσα τοποθέτηση υποστηρικτική των θέσεων της ΚΕ. Το ΚΚΕ είναι και πρέπει να παραμείνει ένα κόμμα επαναστατών και αυτό διασφαλίζεται από τις Θέσεις. Ο αποπροσανατολισμός πρέπει να σταματήσει και ο κάθε κομμουνιστής να σοβαρευθεί .
Κόμμα επαναστατών
Με τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο το Κόμμα μας σφυρηλατεί και παραδίδει στα χέρια της εργατικής τάξης το κατάλληλο σύγχρονο όπλο για τις μάχες σώμα με σώμα που έρχονται.
Το μένος της αστικής τάξης που εκφράζεται με τη συντονισμένη επίθεση τόσο μέσω των δικών της ΜΜΕ όσο και μέσω του αποσπάσματός της στην εργατική τάξη των κάθε λογής οπορτουνιστών, είναι σημαντικός δείκτης της ορθότητας των Θέσεων και της δυναμικής που περικλείουν.
Να είμαστε σίγουροι για το πόσο υπέρμετρη ευχαρίστηση μπορεί να προκαλεί στους αστούς η εικόνα του ΑΚΕΛ το τελευταίο διάστημα. Θα έδιναν τα πάντα για μια αντίστοιχη εικόνα του Κόμματός μας. Η συμμετοχή ή η ανοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας ήταν μια πολύ επικίνδυνη μπανανόφλουδα που με την ορθή καθοδήγηση της ΚΕ το Κόμμα απέφυγε.
Η επαναστατική στρατηγική του Κόμματος είναι όμως μόνιμα κλειδωμένη στο στόχαστρο του αντιπάλου και εξαπολύει νέα βέλη μπροστά στο συνέδριο. Ο στόχος προφανής. Να παρεκκλίνει από το δρόμο του το Κόμμα, να αφεθεί ακέφαλος ο επαναστατικός στρατός. Το ότι η όξυνση των αντιθέσεων του σάπιου τους συστήματος θα οδηγήσει σε επαναστατική κατάσταση το γνωρίζουν πολύ καλά και οι ίδιοι. Ξέρουν επίσης όμως αυτό που γνωρίζουμε και εμείς ότι δεν οδηγεί κάθε επαναστατική κατάσταση σε επανάσταση. Πιέζουν λοιπόν αξιοποιώντας τον οπορτουνισμό, πιστό υπηρέτη τους ιστορικά στα δύσκολα. Ετσι αναπαράγουν πως το Κόμμα κλείνεται, στενεύει τις συμμαχίες, χάνει την ιστορική ευκαιρία τώρα που τα παραδοσιακά αστικά κόμματα έχουν χάσει σοβαρές δυνάμεις να επωφεληθεί και να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες αρνούμενο να βάλει νερό στο κρασί του. Η αλήθεια είναι πως η ιστορική ευκαιρία που θα ήταν τραγωδία να χαθεί και βρίσκεται ίσως πιο κοντά από ό,τι πολλοί νομίζουμε είναι οι πάνω να μην μπορούν να ασκήσουν την εξουσία τους, η κάτω να μη θέλουν πια αυτήν την εξουσία και παρ' όλα αυτά η εξουσία τους να μένει ανέπαφη γιατί η πρωτοπορία της εργατικής τάξης έχει χάσει το δρόμο, η ακόμα χειρότερα έχει προδώσει την εργατική τάξη. Οι Θέσεις της ΚΕ, το σχέδιο Προγράμματος, διασφαλίζουν ότι τέτοια εξέλιξη δε θα υπάρξει, δίνουν την κατεύθυνση και για την επαναστατική κατάσταση αλλά και για τη συγκέντρωση δυνάμεων και προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα στο σήμερα που δεν έχει τεθεί ακόμα το ζήτημα στην ημερήσια διάταξη με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της κοινωνικής συμμαχίας αντιμονοπωλιακών αντικαπιταλιστικών δυνάμεων με στόχο την εργατική λαϊκή εξουσία. Αυτό είναι που τους πονάει στην πολιτική συμμαχιών του Κόμματος το ότι στους φτωχούς αγρότες τους αυτοαπασχολούμενους κτλ το Κόμμα προτείνει τη συμμαχία με την εργατική τάξη όχι χαϊδεύοντας τον ύστερο ριζοσπαστισμό τους ή τους σπασμούς τους για άμεση λύση. Αναδεικνύει το αληθές ότι η πάλη τους δεν πρέπει να προσανατολίζεται στο χτες του καπιταλισμού, προσπαθεί να ξεγελάσει πως μπορεί να ξαναγίνει καλός γι' αυτά τα στρώματα όπως στα νιάτα του. Η σωτηρία για τα φτωχά λαϊκά στρώματα βρίσκεται στην πάλη ενάντια στα μονοπώλια ενάντια στη βάση που εδράζονται, το καπιταλιστικό σύστημα. Η κατεύθυνση τους πονάει. Το ότι δε στοχεύει σε μεταβατικές ενδιάμεσες αριστερές αντιμνημονιακές λύσεις διαχείρισης. Πονάει επίσης που οι Θέσεις της ΚΕ κλείνουν και τις τελευταίες χαραμάδες που θα μπορούσε να αξιοποιήσει ο αντίπαλος ξεκαθαρίζοντας πως το Κόμμα, επομένως και η εργατική τάξη διατηρεί στη συμμαχία την πολιτική ιδεολογική και οργανωτική του αυτοτέλεια και πως η συμμαχία δεν αφορά τη συγκρότηση πολιτικού συμμαχικού φορέα που η ιστορική πείρα του Κόμματος δείχνει ότι δε συμβάλει στην προώθηση του στρατηγικού στόχου, αλλά πάντα καταλήγει σε πίεση για διάχυση του Κόμματος στη συμμαχία.
Δεν ασχολείστε με τα άμεσα οξυμένα προβλήματα, μας λένε από την άλλη ξεδιάντροπα. Τα παραπέμπετε όλα στο σοσιαλισμό, ταυτίζετε τη στρατηγική με την τακτική και άλλα τέτοια μπαγιάτικα. Το κατά ποσό ασχολούμαστε με τα λαϊκά προβλήματα δεν θα το εξηγήσουμε στους απεργοσπάστες ούτε στους εργατοπατέρες. Κάνεις τίμιος εργάτης που έχει κομμουνιστή συνάδελφο, γείτονα, συγγενή δεν μπορεί να τσιμπήσει σε αυτό το επιχείρημα. Το ότι δεν κοροϊδεύουμε όμως ότι αυτά μπορούν να λυθούν εξολοκλήρου και αμετάκλητα σε αυτό το σύστημα με άλλη διαχείριση, ναι δε θα το κάνουμε. Εξάλλου η οικονομική πάλη γνωρίζουμε καλά πως είναι σχολείο, διαπαιδαγωγεί την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Η απόσπαση κατακτήσεων μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα κάθε άλλο παρά αδιάφορους μας αφήνει. Και όχι μόνο επειδή ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης είμαστε υποχρεωμένοι να ασχολούμαστε με όλα τα προβλήματα μικρά και μεγάλα ούτε γενικά από ανθρωπιστικό ενδιαφέρον μόνο. Αλλά επίσης γιατί η απόσπαση κατακτήσεων διευρύνει τις δυνατότητες για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης. Η εξαθλίωση τρέφει την αγωνία για άμεσες λύσεις που αξιοποιεί ο οπορτουνισμός, αλλά και ο φασισμός και ο αναρχισμός, δε βοηθάει πάντα στη συνειδητοποίηση. Στη βάση αυτή ενισχύουμε και την ταξική αλληλεγγύη, απαραίτητος όρος για την επιτυχή διεξαγωγή της ταξικής πάλης. Εχουμε ξεκάθαρο όμως και δεν το κρύβουμε πως σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης η απόσπαση κατακτήσεων είναι δύσκολο πράγμα και πάντα είναι υποπροϊόν της πάλης για την εξουσία.
Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα δεν είναι στο ότι τα παραπέμπουμε όλα στο σοσιαλισμό, ότι υποτιμούμε τον οικονομικό αγώνα, αλλά το ότι συχνά μένουμε σε αυτόν.
Η στρατηγική μας είναι σωστή, αλλά όπως βάζουν και οι Θέσεις δε χωράει κανένας εφησυχασμός από αυτήν τη διαπίστωση. Εάν δεν αντιμετωπίσουμε μια σειρά υποκειμενικές δυσκολίες σήμερα, μπορεί την κρίσιμη στιγμή να θέλουμε αλλά να μην μπορούμε. Να είμαστε ανεπαρκείς.
Οι Θέσεις αναφέρουν ποιες είναι αυτές. Ανάμεσά τους το ζήτημα της προπαγάνδας. Συμφωνώ πως υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες βελτίωσης και των μορφών και του περιεχομένου, όπως μπαίνει στις Θέσεις. Πρέπει να είναι καθαρό όμως νομίζω, πως δεν υπάρχει καλύτερο μέσο προπαγάνδας και διαφώτισης, καλύτερο από κάθε λογής σποτάκι, αφίσα, υλικό κτλ από τη ζώσα διαφωτιστική δύναμη ενός φλογερού κομμουνιστή μέσα σε ένα χώρο δουλειάς, σπουδών, μιας εργατογειτονιάς που όχι μόνο προπαγανδίζει - διαφωτίζει, αλλά και οργανώνει κιόλας. Αρα προς επίλυση άμεσα τα εξής: Κατά πόσο όλοι οι σύντροφοι (Κόμματος και ΚΝΕ) μπορούν να παίξουν το ρόλο του προπαγανδιστή στο χώρο τους και δεύτερο και σημαντικότερο το πόσους συντρόφους έχουμε στους χώρους που πρέπει για να προπαγανδίζουν και να οργανώνουν σήμερα, να πρωτοστατήσουν στην επαναστατική πάλη αύριο και να τραβήξουν και τους υπόλοιπους που σήμερα προετοιμάζουν μαζί τους.
Στράτος Κουρτζανίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα ανώνυμα σχόλια δεν δημοσιεύονται. Δεν δημοσιεύονται σχόλια τα οποία θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στην δική μας αντίληψη διαλόγου. Δεν γίνεται αποδεκτός αντικομμουνιστικός, φασιστικός, ρατσιστικός οχετός, καθώς και σχόλια προβοκατόρικου χαρακτήρα κάθε είδους. Οι διαχειριστές θεωρούν δικαίωμά τους την διαγραφή ή μη δημοσίευση οποιουδήποτε σχολίου κατά την κρίση τους και χωρίς υποχρέωση περαιτέρω εξηγήσεων.