Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Νέα κινητοποίηση σε εξέλιξη από τους εργάτες στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά



Σε εξέλιξη βρίσκεται νέα αγωνιστική κινητοποίηση των εργαζομένων των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.Αυτήν την ώρα οι εργαζόμενοι είναι συγκεντρωμένοι έξω από τα υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομίας και αντιπροσωπεία τους συναντάται με τον υφυπουργό Ανάπτυξης κ. Βιρβιδάκη. Είχαν συγκεντρωθεί νωρίτερα στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Οι εργαζόμενοι του ναυπηγείου αγωνίζονται ενάντια στο μέτρο της εκ περιτροπής εργασίας που τους έχει επιβάλλει η εργοδοσία εδώ και 11 μήνες με μία μέρα δουλειά τη βδομάδα και από τότε είναι απλήρωτοι, βιώνοντας την εξαθλίωση και τα συσσίτια.

Η Εργοστασιακή Επιτροπή Ναυπηγείων Σκαραμαγκά σε ανακοίνωσή της σημειώνει μεταξύ άλλων: «Απαιτούμε από την κυβέρνηση να ανοίξει τώρα το ναυπηγείο, να το λειτουργήσει με το σύνολο των δραστηριοτήτων του, με όλους τους εργαζόμενους και όλα τα δικαιώματα τους, να διώξει τώρα τους ιδιοκτήτες ΣΑΦΑ και ΣΙΑ που μας κουβάλησαν και μας επιβάλλανε. Να περάσουν σε κρατική ιδιοκτησία τα ναυπηγεία με ακύρωση του νόμου 38/85 που έκλεισε το εμπορικό κομμάτι, νέκρωσε τις δεξαμενές, έβαλε ταφόπλακα σε όλη τη ναυπηγική βιομηχανία, με προοπτική το δημόσιο φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας που θα σχεδιάζει, θα οργανώνει και θα υλοποιεί την παραγωγική διαδικασία».

ΚΚΕ: Το λαϊκό κίνημα να αναλάβει δράση για την απομόνωση της ναζιστικής συμμορίας



Δηλητήριο στις ψυχές και τα μυαλά των παιδιών, με ευθύνη και των γονέων τους, επιχειρεί να χύσει η νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή, σπρώχνοντάς τα από νωρίς στον κατήφορο του μίσους προς τους βιοπαλαιστές, του ρατσισμού, της υποταγής στα κελεύσματα του μεγάλου κεφαλαίου, ό,τι υπηρετούν καθημερινά τα φασιστοειδή.

«Εθνική αφύπνιση για παιδιά 6 - 10 ετών από παιδαγωγούς - στελέχη της Χρυσής Αυγής» και «Διάπλαση των Παίδων» ονοματίζουν οι εν Ελλάδι νεοναζί τη νέα προσπάθειά τους να διασπείρουν τη σήψη τους σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα και στα παιδιά. Σε ένα τέτοιο απαράδεκτο από κάθε άποψη πλαίσιο έκαναν μια τέτοια μάζωξη στην Ανατολική Αττική, όπου βρέθηκαν γονείς που (κατά ανακοίνωση της οργάνωσης) πήγαν τα παιδιά τους στη φιδοφωλιά «και απόλαυσαν ένα υπέροχο διαδραστικό ταξίδι με οδηγούς τις 2 παιδαγωγούς της ΤΟ».

Η οργάνωση διέχυσε φωτογραφίες από το στημένο σκηνικό της στο διαδίκτυο, πασχίζοντας ίσως να δείξει ευαίσθητο πρόσωπο (ανάλογο με αυτό του μακελάρη Χίτλερ να χαϊδεύει παιδικά κεφαλάκια Γερμανόπουλων πριν τα στείλει στη σφαγή λίγο πριν την πτώση του Βερολίνου ως δήθεν υπερασπιστές του Γ' Ράιχ) ή και να δώσει γραμμή για τέτοιες κινήσεις να αναπτυχθούν κι αλλού, να ρίξουν τη σπορά του μίσους τους και σε άλλες παιδικές ψυχές στο πανελλήνιο.

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Ιμπεριαλισμός, ΑΑΔΜ και ο "επαναστατικός αμυνιτισμός"


















"Το συνειδητό προλεταριάτο μπορεί να συγκατατεθεί σ’ έναν επαναστατικό πόλεμο, που πραγματικά να δικαιολογεί τον επαναστατικό αμυνιτισμό, μόνο υπό τον όρο: α) πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του προλεταριάτου και των φτωχών τμημάτων της αγροτιάς που συνδέονται μαζί του· β) παραίτηση στην πράξη και όχι στα λόγια, από κάθε προσάρτηση· γ) ολοκληρωτική ρήξη στην πράξη με όλα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Παίρνοντας υπόψη την αναμφισβήτητη καλοπιστία των πλατιών στρωμάτων των μαζικών εκπροσώπων του επαναστατικού αμυνιτισμού, που παραδέχονται τον πόλεμο μόνο από ανάγκη και όχι για λόγους κατακτητικούς, παίρνοντας υπόψη την εξαπάτησή τους από την αστική τάξη, πρέπει να εξηγούμε το λάθος τους πολύ διεξοδικά, επίμονα και υπομονετικά, να τους εξηγούμε την αδιάρρηκτη σύνδεση του κεφαλαίου με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να τους αποδείχνουμε ότι χωρίς την ανατροπή του κεφαλαίου ο πόλεμος δεν μπορεί να τελειώσει με μια ειρήνη αληθινά δημοκρατική, ειρήνη χωρίς βία." 
Λένιν, Θέσεις του Απρίλη

Νομίζω ότι ο Λένιν ήταν πολύ σαφής το 1917. 
Τι μπορεί να σημαίνει το ΑΑΔΜ σήμερα; Είναι το μέτωπο προϋπόθεση της επαναστατικής ρήξης ή η επανασταστική ρήξη προϋπόθεση για οποιοδήποτε μέτωπο; 
Εδώ τελειώνει ο "λενινισμός" μας ομώς, ε; 

Προσυνεδριακός Διάλογος: Ιμπεριαλισμός και λοιπές προφάσεις ρεβιζιονισμού


Άλλη μια αναδημοσίευση κειμένων του Προσυνεδριακού διαλόγου για το 19ο απο το Iskra. Το πρώτο κείμενο αποτελεί μια κριτική στην εκτίμηση της ΚΕ για την θέση της Ελλάδας στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου... 

Παραμένουν θωλά σε μένα τα κίνητρα τέτοιων θέσεων. Ποιον εξυπηρετεί η αντιμετώπιση της Ελλάδος ως εξαρτώμενης "νεο-αποικίας"; Δηλαδή δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό αποπροσανατολίζει τον λαό; Γιατί να θολώσουμε τα νερά; Δεν το κάνει ήδη αρκετά αποτελεσματικά η αστική τάξη και τα φασιστικά και "αριστερα" αποκούμπια της; Πρέπει να μπει και το ΚΚΕ στον χορό; Για ποιόν λόγο; Για να βρεθεί ο λαός χωρίς εναλλακτική; 

Η Ελλάδα δεν βρίσκεται στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, αλλά όπως σε κάθε πυραμίδα κάθε λίθος είναι απαραίτητος για να στέκεται. Το ελληνικό κεφάλαιο είναι απόλυτα δραστήριο σε ιμπεριαλιστικές δραστηριότητες τόσο στα Βαλκάνια όσο και στην Εγγύ Ανατολή και την Βόρεια Αφρική. Το ότι η χώρα έχει διογκωμένο "τριτογενή τομέα" (ένας όρος της αστικής οικονομολογίας εξάλλου) δεν σημαίνει τίποτα σχετικά με τον ιμπεριαλισμό του κεφαλαίου. Η.Π.Α., Μ. Βρετανία και λοιπές ευρωπαϊκές χώρες βασίζονται εν πολλοίς στο "τριτογενή τομέα",κάτι που δεν μας εμποδίζει να τις κατονομάσουμε ως ιμπεριαλιστικές. Επίσης το εφοπλιστικό κεφάλαιο έχει σαφώς παγκόσμιο χαρακτήρα επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική (και εσωτερική) πολιτική της χώρας. Αλήθεια θυμάται κανείς ποιός ήταν ο πρώτος πολεμικός στόλος που έσπευσε στην Σομαλία; Φυσικά ο ελληνικός. Και αναρωτιέμαι ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούσε... Η πολεμική μηχανή της Ελλάδας είναι για το μέγεθος της χώρας αξιοπρόσεκτη και απολύτως ικανή να εμπλακεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις (κάτι το οποίο επανειλημμένως έχει αποδείξει).
[Βλ. επίσης Praxis]

Νέο κρούσμα τρομοκράτησης από τη Χρυσή Αυγή


Τη διανομή τροφίμων του Κοινωνικού Παντοπωλείου του Πολιτιστικού Συλλόγου «Πύλη Πολιτισμού» στο Ναύπλιο προσπάθησαν να παρεμποδίσουν το απόγευμα της Τετάρτης, μέρα της μεγάλης απεργιακής κινητοποίησης, τα φασιστοειδή της τοπικής ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.

Σε μια ακόμη προσπάθεια τρομοκράτησης του λαού, οι τραμπούκοι, με ρόπαλα, κράνη και κουκούλες, εμφανίστηκαν προκλητικοί, όπως καταγγέλλει η πρόεδρος του συλλόγου Χρ. Σταυρουλάκη, ενώ γινόταν η διανομή τροφίμων. Και ρωτούσαν πολίτες που έφευγαν με τρόφιμα και τους φαίνονταν «ύποπτοι» αν ήταν αλλοδαποί και ζητούσαν μάλιστα και ταυτότητες. «Ο σύλλογος δίνει τρόφιμα που προέρχονται από το υστέρημα των συμπολιτών μας, χωρίς να θέτει ζήτημα εθνικότητας», εξηγεί η πρόεδρος. Να σημειωθεί ότι και την περασμένη βδομάδα, που γινόταν η διανομή, εμφανίστηκαν πάλι 2 με 3 φασιστοειδή ρωτώντας αν βοηθάει ο σύλλογος αλλοδαπούς με τρόφιμα.

Για ακόμη μια φορά όμως η βρώμικη απόπειρα των χρυσαυγιτών να τρομοκρατήσουν και ρίξουν το δηλητήριο δεν βρήκε έδαφος, αφού δεκάδες εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στο σημείο και απώθησαν τα τάγματα εφόδου των φασιστοειδών. Έτσι πρέπει να τους απομονώνει και να τους αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, γιατί είναι εχθροί τους.

Ανακοινώσεις καταδίκης εξέδωσαν συνδικάτα και φορείς του Ναυπλίου.

Νέες προσαγωγές στα πλαίσια της επιχείρησης τρομοκράτησης των κατοίκων της Χαλκιδικής. Συγκέντρωση διαμαρτυρίας αύριο Κυριακή


Με δύο νέες προσαγωγές τα ξημερώματα του Σαββάτου, στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής, συνεχίστηκε η επιχείρηση καταστολής από τη συγκυβέρνηση. Οι νέες προσαγωγές έχουν στόχο να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους που αγωνίζονται ενάντια στην παράδοση του ορυκτού πλούτου της περιοχής στο μεγάλο κεφάλαιο και την «Ελληνικός Χρυσός ΑΕ», η οποία θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον και τη ζωή τους.

Οι προσαχθέντες βρίσκονται στην Αστυνομική Διεύθυνση Χαλκιδικής, στον Πολύγυρο, όπου έχουν συγκεντρωθεί κάτοικοι, απαιτώντας να αφεθούν ελεύθεροι και να σταματήσει η «βιομηχανία» προσαγωγών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι προσαχθέντες ανακρίνονται από άνδρες της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, ενώ οι κάτοικοι καταγγέλλουν σχέδια νέων προσαγωγών εντός της ημέρας.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας αύριο Κυριακή στη Μ. Παναγιά
Την ίδια ώρα, οι κάτοικοι της Χαλκιδικής θα δώσουν συνέχεια στον αγώνα τους με συγκέντρωση διαμαρτυρίας, την Κυριακή στις 11 το πρωί στη Μ. Παναγιά.

ΚΚΕ: Παράδεισο για τους ομίλους, κόλαση για τους εργαζόμενους θα φέρει ο νέος επενδυτικός νόμος


Παράδεισο για τους ομίλους και κόλαση για τους εργαζόμενους θα φέρει ο νέος επενδυτικός νόμος της συγκυβέρνησης, αναφέρει σε ανακοίνωσή του τοΓραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕσχετικά με το νόμο περί ανάπτυξης.

Παρατίθεται ολόκληρη η ανακοίνωση.
«Παράδεισος για τους ομίλους, κόλαση για τους εργαζόμενους ο νέος επενδυτικός νόμος που φέρνει η συγκυβέρνηση. Το μόνο που πρέπει να περιμένουν οι εργαζόμενοι είναι φοροελαφρύνσεις και πακτωλό επιδοτήσεων για τους ομίλους απ’ τη μια και νέα φοροληστεία σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων απ’ την άλλη, καταστροφή του περιβάλλοντος, διαδικασίες εξπρές για την ιδιωτικοποίηση των κρατικών φιλέτων, τσάκισμα των όποιων εργατικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει.

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

«Μαγκιά, κλανιά κι απόστημα…»




Βγήκε κι ο Τζίμης Πανούσης απ’ το μπαούλο για να διαφημίσει το σόου του και παρεμπιπτόντως να αμολήσει και κάμποσες μπαρούφες που βρωμάνε ναφθαλίνη. Δεν θα ασχολούμασταν, αν αυτά που έλεγε δεν έδειχναν την κατάντια ορισμένων «αντισυστημικών» τροφίμων του συστήματος και των Μέσων του. Γιατί αν ρωτούσες κάποιον ποιος είπε τα παρακάτω: «Να απαλλαγούμε από την κομματική χούντα και όταν λέω κομματική χούντα εννοώ όλους και ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ»,  «Ο κόσμος δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα κόμμα, έχει προδοθεί από όλα τα κόμματα», «Πότε, αύριο έχει απεργία; Α, έγινε χτες! Είναι απεργίες τώρα αυτές;», «και έχει δίκιο ο Κασιδιάρης που βαράει τα χαστούκια…», «Το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική. Είναι μια σέχτα ιεχωβάδων» και άλλα παρόμοια, θα σου απαντούσε το Γραφείο Τύπου της Χρυσής Αυγής. Αν τώρα ρωτούσες ποιος είπε: «Κάνουν την ίδια δουλειά, από τη μια η Χρυσή Αυγή είναι οι νταβατζήδες του μεταναστευτικού και το ΚΚΕ είναι οι νταβατζήδες του εργατικού», θα σου απαντούσε ο Βορίδης, ο Γεωργιάδης ή κάποιος από όλους αυτούς που ξεθάβουν τη θεωρία των δύο άκρων για να χτυπήσουν το λαό και τους αγώνες του.
    Μιλάμε για τέτοια κατάντια!
    Όσο για τις ψευτομαγκιές τύπου «με εξωκοινοβουλευτική κινητοποίηση θα μπορούσαμε να τους ρίξουμε σε 10 μέρες»  του αφιερώνουμε το στίχο του δικού του τραγουδιού:Μαγκιά, κλανιά κι απόστημα…

    ΥΓ: Φτηνέ Τζιμάκο, με αντικομμουνισμό ξεκίνησες την καριέρα σου, με αντικομμουνισμό τη συνεχίζεις. Δεν μας κάνει εντύπωση. Υπάρχουν πολλοί όμοιοί σου «καλλιτέχνες» που χτυπούν το ΚΚΕ για να δώσουν εξετάσεις και να τους τιμήσει η μπουρζουαζία. Άντε λοιπόν, και στο Μέγαρο, σου ευχόμαστε. Αν και εκεί κρατάνε σοβαρότητα. Αστικού τύπου, αλλά μια σοβαρότητα...

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Εργατιά - Αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά!



Ανακοίνωση της πανελλαδικής γραμματείας της ΠΑΣΥ για τις απεργιακές συγκεντρώσεις που κατέληγαν στα μπλόκα

Σήμερα οι μαζικές, δυναμικές, μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις  αγροτών, εργατών, σπουδάζουσας νεολαίας, αυτοαπασχολούμενων, γυναικών έστειλαν μήνυμα στην κυβέρνηση.

Ο λαός δεν τρομοκρατείται, δεν σκύβει το  κεφάλι. Έχει τη δύναμη και μπορεί αν τη χρησιμοποιήσει και τραβήξει μπροστά, να έχει αποτελέσματα ρήξης και ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Οι μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις που κατέληγαν στα μπλόκα του αγώνα, επάνω στο οδόστρωμα της εθνικής, ήταν όχι μόνο η ένδειξη αλληλεγγύης  στην αγωνιζόμενη αγροτιά, αλλά η απάντηση στην αδιαλλαξία  και αυταρχισμό της κυβέρνησης. Οι μικροί και μεσαίοι φτωχοί αγρότες δεν είναι μόνοι τους. Είναι πιο δυνατοί γιατί έχουν συμμάχους την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Παρά τα εμπόδια των αστυνομικών δυνάμεων, να φτάσουν τα πούλμαν με τους απεργούς εργάτες στο μπλόκο της Νίκαιας, το «μπλοκάρισμα» δεν πέρασε! Προσέκρουσε στην αποφασιστικότητα των απεργών να φτάσουν στο χώρο της εθνικής  και να διαδηλώσουν για πολλή ώρα  με τις χιλιάδες αγροτών, εργατών, νέων, επαγγελματοβιοτεχνών   μαχητικά, ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και την κρατική καταστολή. Το ίδιο προκλητικό φαινόμενο επαναλήφθηκε και σε άλλες περιοχές χωρίς να πετύχουν τα αποτέλεσμα που θα 'θελαν!

Οι χιλιάδες λαού σήμερα στην πανελλαδική απεργία  έσμιξαν  και άνοιξαν τους δρόμους με ένα σύνθημα «Εργατιά - Αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά», για να φτάσει παντού. Γιατί ξέρουμε ότι ο αγώνας συνεχίζεται, θα είναι ποικιλόμορφος, θα έχει μάκρος, δεν έχει ημερομηνία λήξης και η κυβέρνηση θα νοιώθει την αναπνοή μας, μέχρι την τελική νίκη, την κατάργηση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο!

20/2/2013                       Πανελλαδική  Γραμματεία  ΠΑΣΥ


Μαζικό μαχητικό ποτάμι η πορεία του ΠΑΜΕ πλημμύρισε την Αθήνα

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

Γιατί ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη; Όταν η Ιστορία του Β` Παγκοσμίου Πολέμου επιχειρείται να ξαναγραφεί από «Der Spiegel», «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ»




Δεν μας προκαλεί έκπληξη! Το αντίθετο! Έκπληξη θα ήταν αν «ΤΟ ΒΗΜΑ» και «ΤΑ ΝΕΑ» δεν έτρεχαν σε χρόνο ακαριαίο (άργησαν λιγότερο από 24ωρο) να αναδημοσιεύσουν τις βρωμιές του γερμανικού «Der Spiegel» σχετικά με τον Γιάκοφ Τζουγκασβίλι,το γιο του ηγέτη Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Στάλιν.
Το γερμανικό περιοδικό τάχατες ανακάλυψε «νέες μαρτυρίες» που δείχνουν πως «ο Γιάκοβ Τζουγκασβίλι δεν συνελήφθη κατά την εισβολή των Ναζί στη Σοβιετική Ένωση το 1941, αλλά παραδόθηκε στους Γερμανούς, ενώ στις ανακρίσεις παρουσιαζόταν ως αντισημίτης και σφοδρός επικριτής του Κόκκινου Στρατού».
Στην πραγματικότητα, οι συγκεκριμένες συκοφαντίες δεν είναι καθόλου «νέες», αφού χρησιμοποιήθηκαν την περίοδο του πολέμου από την προπαγανδιστική μηχανή των χιτλερικών, που είχαν τυπώσει και σχετικές προκηρύξεις με τη φωτογραφία του γιου του Στάλιν και τις δήθεν «ομολογίες» του, που τις μοίραζαν με στόχο να σπείρουν την αποστράτευση και τη μοιρολατρία στο σοβιετικό λαό. Ούτε, βέβαια, είναι αναμφισβήτητες, όπως παρουσιάζονται, από το «Der Spiegel» και τους κατά τόπους «αναμεταδότες» τους.
Στην πραγματικότητα, όπως σημειώνουν οι Ρώσοι ιστορικοί, ο Γιάκοφ  Τζουγκασβίλι αρνήθηκε να συνεργαστεί με τους ναζί και έδειξε πραγματική ανδρεία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όπως δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων «RIA Novosti» ο ιστορικός Μιχαήλ Ζούεφ: «Με βάση τις συνεντεύξεις του διοικητή του στρατοπέδου και του διοικητή του τάγματος της φύλαξης του στρατοπέδου συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν, φαίνεται πως ο Γιάκοφ Τζουγκασβίλι συμπεριφέρθηκε ανεξάρτητα και ήταν κλειστός στην επικοινωνία, ακόμη και με μια ορισμένη περιφρόνηση προς τη διοίκηση του στρατοπέδου, με κανέναν δεν μιλούσε». Ανάλογη τοποθέτηση έκανε στο ίδιο πρακτορείο ειδήσεων και ο Βασίλι Χριστόφοροφ, επικεφαλής των αρχείων της ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών, δηλαδή της πρώην ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ Επίθεση φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής κατά εργαζομένου στην Παλαιά Φώκαια


Την απρόκλητη επίθεση που δέχτηκε εργαζόμενος στην Παλαιά Φώκαια από φασιστοειδή της «Χρυσής Αυγή» την Τρίτη, και μάλιστα έξω από το σπίτι του, καταγγέλλει με ανακοίνωσή του το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαυρίου.
Όπως σημειώνει: «Αυτή τη φορά η αιτία δεν ήταν το χρώμα του δέρματός του, ούτε η καταγωγή του, ούτε η θρησκεία του, αιτία για να δεχτεί την απρόκλητη επίθεση ήταν το γεγονός ότι τόλμησε να περάσει κοντά από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής και να ακούει στο αυτοκίνητό του εργατικά τραγούδια». Τέτοιες ενέργειες, υπογραμμίζει, δεν θα μένουν αναπάντητες, θα απαντούνται από το μαζικό οργανωμένο κίνημα.
Ο εργαζόμενος που δέχτηκε την επίθεση είναι ενεργό μέλος της διοίκησης του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρεωτικής και πρωτοπόρος αγωνιστής στο χώρο που εργάζεται.
Αναλυτικά η ανακοίνωση-καταγγελία του ΕΚ Λαυρίου σημειώνει:

ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ - Μαζικό ποτάμι η πορεία του ΠΑΜΕ που ξεκίνησε από την Ομόνοια








902

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Προσυνεδριακός Διάλογος: 'Η αστική, ή εργατική εξουσία. Τίποτα άλλο



Τα σημεία που θεματοποιούνται στην ακόλουθη τοποθέτηση για το Συνέδριο είναι σημαντικά. Αγγίζει το καίριο ζήτημα των λεγόμενων συμμαχιών και ξεκαθαρίζει κάποιες "λενινιστικές παρανοήσεις" με μεγάλη πέραση σήμερα. Η αναφορά σε ιστορικές στιγμές είναι επίσης σημαντική, καθώς τονίζεται η σημασία  της ιστορικής εμπειρίας του κομμουνιστικού κινήματος. 


'Η αστική, ή εργατική εξουσία. Τίποτα άλλο

Το ΚΚΕ με το σχέδιο προγράμματος έρχεται να επιβεβαιώσει την πορεία επαναστατικής ανασυγκρότησης που έχει χαράξει ύστερα από την αντεπανάσταση. Το σχέδιο προγράμματος, συνέχεια και καρπός προγενέστερων επεξεργασιών (18ο Συνέδριο, Δοκίμιο Ιστορίας) εξοπλίζει το κόμμα με ένα σύγχρονο πρόγραμμα κομμουνιστικής στρατηγικής που διαχωρίζεται από παλιότερες επεξεργασίες του κομμουνιστικού κινήματος αλλά και του ίδιου του ΚΚΕ, που προσδιοριζόταν από τη στρατηγική των σταδίων, την υιοθέτηση ενδιάμεσων στόχων σε επίπεδο εξουσίας ή την αποδοχή της δυνατότητας εμφάνισης «υβριδικών» κυβερνήσεων στα πλαίσια της αστικής εξουσίας ανοιχτών (όπως λέγονταν) είτε στην οπισθοδρόμηση είτε στο προχώρημα προς τα εμπρός.
Ο σωστός προσδιορισμός του πολιτικού στόχου της εργατικής εξουσίας (και καμιάς άλλης) είναι το θεμελιώδες πρόβλημα που το ΚΚΕ λύνει σωστά στο σχέδιο προγράμματος.
Καμιά κυβέρνηση («αντιιμπεριαλιστική», «αντιμονοπωλιακή», «δημοκρατική», «πατριωτική») στα πλαίσια της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Καμιά τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να συγκρουστεί με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο είναι τμήματα του αστικού κρατικού μηχανισμού που πρέπει να τσακιστούν με την επανάσταση.

Προσυνεδριακός διάλογος: Το επαναστατικό πρόγραμμα απαιτεί και επαναστατική δράση σήμερα



Θεωρούμε ότι η παρακάτω τοποθέτηση παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον. Θέτει με λενινιστικό τρόπο το ζήτημα της επανάστασης και της επαναστατική πολιτικής. Κεντρικό σημείο της παρέμβασης είναι η «Πολιτικοποίηση του αγώνα της εργατικής τάξης», κεντρικό ζητούμενο για την διαμόρφωση επαναστατικών συνθηκών. Πρόκειται για την βασική συνισταμένη της κομμουνιστικής πολιτικής, η οποία αποσκοπεί μέσω της σύνδεσης των μερικών αιτημάτων των καταπιεσμένων τάξεων στην γενική ανατροπή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. 


Το επαναστατικό πρόγραμμα απαιτεί και επαναστατική δράση σήμερα


Οι Θέσεις θέτουν δύο κεντρικά ερωτήματα:
α) Είναι το πρόγραμμα του ΚΚΕ επιστημονικά θεμελιωμένο; Εκσυγχρονίζει - εμπλουτίζει το μαρξισμό - λενινισμό στις σημερινές συνθήκες εξέλιξης της βάσης και του εποικοδομήματος;
β) Πώς πρέπει να είναι συγκροτημένο πολιτικά και οργανωτικά το μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα νέου τύπου;
Ο Λένιν στο «Τι να κάνουμε» λέει: «Πρέπει να καταπιαστούμε δραστήρια με την πολιτική διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης, με την ανάπτυξη της πολιτικής της συνείδησης. (...) Προβάλλει το ερώτημα, σε τι λοιπόν πρέπει να συνίσταται η πολιτική διαπαιδαγώγηση;» και λίγο παρακάτω εξαπολύει επίθεση στους οπορτουνιστές που λένε: «Τώρα οι σοσιαλδημοκράτες έχουν καθήκον να προσδώσουν (...) πολιτικό χαρακτήρα στην ίδια την οικονομική πάλη (...) Η οικονομική πάλη είναι το πιο πλατύ μέσο για να τραβηχτούν οι μάζες σε δραστήρια πολιτική πάλη». «Πίσω από αυτή την πομπώδη φράση, απαντάει ο Λένιν, κρύβεται στην ουσία ο πατροπαράδοτος πόθος να υποβιβαστεί η σοσιαλδημοκρατική πολιτική στο επίπεδο της τρεϊντ-γιουνιονίστικης πολιτικής»
Το παραπάνω θέμα που μπορούμε να το ονομάσουμε ως «Πολιτικοποίηση του αγώνα της εργατικής τάξης» είναι καθοριστικό στοιχείο που απασχολεί τις Θέσεις της ΚΕ, κυρίως στη θέση για τη «Λαϊκή Συμμαχία». Χρειάζεται μελέτη, εμβάθυνση και επεξεργασία στο συγκεκριμένο ζήτημα από όλο το Κόμμα. Γιατί είναι ουσιαστικά η μέθοδος εξειδίκευσης και υλοποίησης της ιστορικής αποστολής της εργατικής τάξης ξεκινώντας από το πρόγραμμα του Κόμματος για να φτάσει στην «πολιτική διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης».

Red Army Choir: Katyusha




ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΕΘΝΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Την Τετάρτη η πανεργατική πανελλαδική απεργία - Συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε πάνω από 70 πόλεις

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Προσυνεδριακός διάλογος: Λενινισμός και Λαϊκή Συμμαχία




Παραβάλλουμε παρέμβαση στον προσυνεδριακό διάλογο, που αναδημοσιεύθηκε από το Iskra υπό τον ειδεχθή τίτλο: «Κριτική και από Κνίτες δέχεται η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ». Δεν απορούμε βέβαια με την συστηματική πλέον τακτική αναδημοσίευσης των λιγότερο ή περισσότερο κριτικών παρεμβάσεων στον προσυνεδριακό διάλογο από τον εν λόγω «αριστερό» ιστότοπο. Επειδή όμως δεν κάνουν τον κόπο ούτε να σχολιάσουν ή να εκτιμήσουν τις εν λόγω παρεμβάσεις (με τι κριτήρια άλλωστε;), θα κάνουμε τον κόπο να ασχοληθούμε εμείς λίγο περισσότερο με τις θέσεις του συντρόφου. Φυσικά η κριτική που ασκεί είναι θεμιτή και δυνητικά γόνιμη, αλλά θεωρούμε ότι υπάρχουν συγκεκριμένες σοβαρές παρανοήσεις. Η τοποθέτηση έχει ως εξής: 


Μια τοποθέτηση πάνω στις Θέσεις

To καπιταλιστικό σύστημα στη χώρα μας - αλλά και διεθνώς - βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Η αδυναμία της αστικής τάξης να διαχειριστεί την κρίση, σε συνδυασμό με τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, έχουν δημιουργήσει προβλήματα στο αστικό πολιτικό σύστημα. Οι αδυναμίες αυτές γίνεται προσπάθεια να ξεπεραστούν, μέσω της λεγόμενης «αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού», μέρος της οποίας συνιστά και η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από δεξιό οπορτουνιστικό κόμμα σε σοσιαλδημοκρατικό.
Εδώ αναδεικνύεται η σημασία του ρόλου του ΚΚΕ ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Ως Κόμμα θα κριθούμε πάνω στην ικανότητά μας να αποσπάσουμε δυνάμεις από την κυρίαρχη λογική. Να τις πείσουμε πως υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, και τελικά να τις εντάξουμε στην πάλη γι' αυτόν.
Μπροστά, λοιπόν, και στο Συνέδριο οφείλουμε να εξετάσουμε ζητήματα που προκύπτουν από την τακτική μας και τη δράση μας το προηγούμενο διάστημα, αλλά και τη δράση μας στο μέλλον.

Domenico Losurdo: Ενάντια στην παραχάραξη της ιστορίας (I)


Σε αυτήν την ενότητα θα επιχειρήσουμε να παρουσιάσουμε την δουλειά του γνωστού Ιταλού μαρξιστή-λενινιστή κομμουνιστή φιλοσόφου Domenico Losurdo. Βασικό σημείο ενδιαφέροντος μας είναι το ζήτημα της ιστορίας και ιστοριογραφίας. Θα μπορούσε κανείς να κάνει λόγο για την ταξική πάλη της ιστοριογραφίας, εννοώντας το πεδίο μάχης που διαμορφώνεται στα πλαίσια της σύγχρονης ιστοριογραφίας σε σχέση με την σημασία της δράσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων και της ΕΣΣΔ στον εικοστό αιώνα, αλλά και το πραγματικό ταξικό αντιδραστικό ρατσιστικό πρόσωπο των καπιταλιστικών φιλελεύθερων δημοκρατιών.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο Losurdo δεν κάνει μαρξιστική ιστοριογραφία όπως την καταλαβαίνουμε συνήθως. Στόχος του είναι να πολεμήσει τις διαστρεβλώσεις που έχουν προκύψει από την αστική και αντεπαναστατική ιστοριογραφία. Τα μέσα που χρησιμοποίει δεν είναι πάντοτε απαραιτήτως μαρξιστικά, καθώς δεν προσπαθήσει να αναλύσει το αντικείμενό του πρωτογενώς, αλλά να κάνει μια κριτική της άρχουσας ιδεολογίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι χρησιμοποιεί πολύ συχνά πηγές αστικές αντιδραστικές και αντικομουνιστικές, προκειμένου να δείξει είτε την αντιφατικότητα των περιγραφών είτε τις αθέλητες ομολογίες για την διαστρέβλωση της ιστορικής πραγματικότητας.
Όσες ελλείψεις και να μπορεί να εντοπίσει κανείς σε αυτόν τον τρόπο προσέγγισης των εκάστοτε ζητημάτων, γεγονός παραμένει ότι το έργο του Losurdo αποτελεί σήμερα μια σπάνια περίπτωση ειλικρινούς χρήσιμης μαρξιστικής προσέγγισης των ιστορικών και ιστοριογραφικών ζητημάτων στον διεθνές ακαδημαϊκό κόσμο. Αποτελεί έναν αναγκαίο σύμμαχο στην σημερινή δύσκολη στο ιδεολογικό πεδίο πάλη.
Είναι σημαντικό ότι υπάρχει κάποιος σύγχρονος φιλόσοφος, ο οποίος δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι δεν έχει καν νόημα να μιλάμε σήμερα για το αν η Οκτωβριανή Επανάσταση απέτυχε. Ότι οι κομμουνιστές δεν έχουν κανένα λόγο να «μισούν τους εαυτούς τους», να αρνούνται την ιστορία τους ή να αισθάνονται συνεχώς υπόλογοι. Ότι η ιστορία των κομμουνιστών είναι λαμπρή, γεμάτη νίκες μαζί με τις ήττες, και σίγουρα δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν «ουμανισμό» και «φιλελευθερισμό», διότι αυτοί θα πρέπει πρώτα να κοιτάξουν την δική τους ιστορία, στην οποία το μόνο που λάμπει είναι το χρήμα, το οποίο πρέπει πρώτα να ξεπλυθεί από το αίμα και τον ιδρώτα των Αφρικανών σκλάβων, των βιομηχανικών εργατών, των Εβραίων της Ευρώπης, των γυναικών και των παιδιών του Βιετνάμ, της Ινδίας και της Κίνας…

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Προσυνεδριακός διάλογος: Να αναμετρηθούμε με τις δυσκολίες και τις αδυναμίες στη δουλειά των Οργανώσεων



Να αναμετρηθούμε με τις δυσκολίες και τις αδυναμίες στη δουλειά των Οργανώσεων

του Δημήτρη Κουτσούμπα, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Σήμερα το Κόμμα έχει συγκεντρώσει μια τεράστια εμπειρία άνω των 90 χρόνων, μια εμπειρία που αποκρυσταλλώθηκε πιο αποτελεσματικά και ουσιαστικά την τελευταία 20ετία, όταν το Κόμμα, για πρώτη φορά από τη στιγμή της ίδρυσής του κλήθηκε να ανασυγκροτηθεί, οργανωθεί και αναπτυχθεί σε συνθήκες νίκης της αντεπανάστασης διεθνώς, σε συνθήκες όπου ανατράπηκε το σοσιαλιστικό σύστημα, έπαψε να υφίσταται η Σοβιετική Ενωση, το σοσιαλιστικό σύστημα. Το ΚΚΕ έχει όμως ισχυρές ιστορικές παρακαταθήκες, δε χάθηκε η συνέχεια της πείρας, μπόρεσε όχι μόνο να αντέξει, να σταθεί, αλλά και να κάνει νέα βήματα προς τα εμπρός. Επεξεργάστηκε το Πρόγραμμά του, πλούτισε τις προγραμματικές αντιλήψεις του για το σοσιαλισμό, μελέτησε τις αιτίες ανατροπής του σοσιαλισμού, διεύρυνε την επιρροή του μέσα στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στη χώρα μας και διεθνώς, άνοιξε νέους δρόμους.
Από πολλές απόψεις, η πείρα της 20ετίας που πέρασε είναι όχι απλά πολύτιμη, αλλά η μελέτη της και η ενσωμάτωσή της στη δουλειά του Κόμματος, τώρα που όλο και νεότερες γενιές μπαίνουν και θα μπαίνουν στην ταξική πάλη, είναι αναντικατάστατος όρος για την παραπέρα ισχυροποίηση του Κόμματος, για να απαλλαγεί από βαρίδια χρόνων, για να ακολουθήσει συνεχή ανοδική πορεία, όσο εξαρτάται φυσικά από αυτό και στο μέτρο που του αναλογεί η υποκειμενική «ιστορική ευθύνη». Σε μεγάλο βαθμό, αυτό το ρόλο καλείται να παίξει το 19ο Συνέδριο του Κόμματος, συνέδριο που αποκρυσταλλώνει τη συνολική αυτή πείρα, ενσωματώνει προγραμματικά τις επεξεργασίες και την ανάπτυξη της συλλογικής σκέψης του Κόμματος, αναπτύσσει παραπέρα θεωρητικές, πολιτικές, οργανωτικές επεξεργασίες που έχει κάνει, τις καταθέτει στις Θέσεις, στα σχέδια Προγράμματος και Καταστατικού, με στόχο να γίνουν ισχυρά όπλα πάλης στην πορεία του Κόμματος.

Σχέδια περιορισμού του απεργιακού δικαιώματος από τη συγκυβέρνηση



Θέμα αλλαγής του νομικού πλαισίου για την πραγματοποίηση απεργιών θέτει η συγκυβέρνηση σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ».
Στόχος το απεργιακό δικαίωμα να μπει «στο γύψο», να χτυπηθεί και να περιοριστεί δραστικά η δυνατότητα των εργαζομένων να οργανώνονται, να απεργούν, να αντιστέκονται και να διεκδικούν.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η συγκυβέρνηση σχεδιάζει αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου, αφού προηγηθεί ολιγόμηνος διάλογος με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Στο πλαίσιο αυτό φέρεται να επιδιώκει αλλαγή στον υφιστάμενο τρόπο λήψης απόφασης για κήρυξη απεργίας, με ένα σενάριο να λέει ότι θα απαιτείται η πλειοψηφία του συνόλου των εργαζομένων μίας επιχείρησης και όχι των συμμετεχόντων στη γενική συνέλευση. Η διαδικασία, με αυτόν ή άλλον τρόπο, θέλει να δυσκολέψει ή και να καταστήσει αδύνατη τη λήψη απεργιακής απόφασης.
Στις αλλαγές που φέρονται να επιδιώκονται είναι και η επαναφορά του λοκ άουτ, της δυνατότητας δηλαδή των εργοδοτών να κάνουν ανταπεργία κλείνοντας την επιχείρηση σε περίπτωση απεργιακών κινητοποιήσεων.
Οι παρεμβάσεις θα έχουν, σύμφωνα με το δημοσίευμα, στόχο να επιφέρουν αλλαγές στην οργάνωση, τη δομή, τη σύσταση, τη συγκρότηση και τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, στην ουσία για να τις καταστήσουν πιο αδύναμες, με περιορισμένες δυνατότητες και αρμοδιότητες, πιο εύκολα αντιμετωπίσιμες και χειραγωγούμενες από εργοδότες και κυβερνήσεις.
Τίθεται επίσης θέμα επανεξέτασης του καθεστώτος των συνδικαλιστικών αδειών.
Ο υπουργός Εργασίας, Γιάννης Βρούτσης, δήλωσε στο «ΒΗΜΑ» ότι «έχουν περάσει 30 χρόνια από τη θέσπιση του υφιστάμενου νόμου και οι εποχές, οι συνθήκες, αλλά και οι ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος επιβάλλουν -τουλάχιστον- να ανοίξει η συζήτηση».
Έτσι -μετά τις επιστρατεύσεις απεργών (μέσα μεταφοράς, ναυτεργάτες), τα ΜΑΤ, το ξύλο, τα χημικά και τις δίκες κατά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, μετά την επίθεση των ΜΑΤ κατά των αγροτών στο μπλόκο της Νίκαιας, μετά τις αλλεπάλληλες δικαστικές αποφάσεις που βγάζουν παράνομες τις απεργίες- η συγκυβέρνηση θέλει να ξεκινήσει τη διαδικασία για το δραστικό περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος και να καταστήσει «διακοσμητικό» το συνδικαλιστικό κίνημα.

ΚΚΕ: Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να ξεσηκωθούν για να αποκρούσουν τη νέα βάναυση επίθεση
Σε Σχόλιό του για το σχέδιο της κυβέρνησης κατά της απεργίας και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής: 
«Ο υπουργός Βρούτσης επιβεβαιώνει τα δημοσιεύματα και τις δηλώσεις βουλευτών της ΝΔ, ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει νόμο που απαγορεύει, στην ουσία, το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία, επαναφέροντας ακόμη και  κατάπτυστους νόμους, ακόμα και από τον περιβόητο 330 που προβλέπει το λοκ άουτ για τους εργοδότες. Επίσης παρεμβαίνει στη δομή και στη λειτουργία των συνδικάτων, επιδιώκοντας να αποκλείσει εξολοκλήρου το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Πρόκειται για  αντιδραστικό σχέδιο, που στοχεύει να φορέσει πιο βαριές αλυσίδες στην εργατική τάξη. Αποδεικνύεται ότι ο έξαλλος αυταρχισμός της κυβέρνησης με το δόγμα νόμος και τάξη, τις επιστρατεύσεις απεργών, τη χρησιμοποίηση των ΜΑΤ, τις προβοκάτσιες και τις επιθέσεις κατά των ταξικών συνδικάτων και του ΠΑΜΕ, δεν είναι τυχαία. 
Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να ξεσηκωθούν, να γίνουν μια γροθιά για να αποκρούσουν τη νέα βάναυση επίθεση σε βάρος των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους. Το πώς θα απεργούν, το πώς θα λειτουργούν τα σωματεία, είναι αποκλειστικό δικαίωμα να το καθορίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τη θέση και τη δράση τους. Να ταχθούν ενάντια, να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης, της ΕΕ και των μεγαλοεπιχειρηματιών».


Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2013

 Γ. Τούσσας στο ΣΚΑΪ: Το ΚΚΕ συσπειρώνει τους εργάτες με βάση το ταξικό τους συμφέρον





«Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται από τους εργαζόμενους να έχουν οξυμένο κριτήριο. Ποια είναι η ρίζα των προβλημάτων; Όσο συνεχίζεται τα μέσα παραγωγής να τα έχουν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι και να λειτουργεί η οικονομία στη βάση και με κριτήριο το κέρδος, δεν πρόκειται να δει άσπρη μέρα ο λαός», τόνισε Γιώργος Τούσσας, ευρωβουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας στην εκπομπή «Πρώτη ΓΡΑΜΜΗ» του «ΣΚΑΪ».
Το ΚΚΕ, πρόσθεσε, όλες του τις δυνάμεις τις ρίχνει στη μάχη για τα συμφέροντα των εργατών, των αγροτών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και «θα συνεχίσει να παλεύει για τους μισθούς και τα μεροκάματα, για την προστασία των ανέργων, αλλά έχει μία συνολική εναλλακτική πολιτική πρόταση για τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία».
Ο Γ. Τούσσας σημείωσε επίσης ότι «το ΚΚΕ με τη δράση του δίνει ιδιαίτερο βάρος στην κοινωνική συμμαχία, ανεξάρτητα τι ψηφίζουν οι εργαζόμενοι, στο εργοστάσιο, στο καράβι, στο γραφείο, στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο. Αν ψηφίζουν ΝΔ, αν ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ, αν ψηφίζουν οτιδήποτε άλλο, και σε αυτό θα επιμείνει». Εμείς, επισήμανε, «συσπειρώνουμε τους εργάτες με βάση το ταξικό τους συμφέρον».
Για την αντιπαράθεση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε μεταξύ άλλων πως «οι δύο πόλοι που εμφανίζονται να πρωτοστατούν στις δημοσκοπήσεις, αντιπαρατίθενται με παλαιοκομματικούς όρους, σε χειρισμούς και όχι στην ουσία».
Αναφερόμενος στις κινητοποιήσεις των αγροτών, το στέλεχος του ΚΚΕ τόνισε: «Ένα δισεκατομμύριο ευρώ θα τους πάρουν από τη φοροληστεία. Την ίδια ώρα ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και η τρικομματική κυβέρνηση καταθέτει νομοσχέδιο στη Βουλή που πραγματικά απαλλάσσει και τους υπόλοιπους εφοπλιστές από τη φορολογία».
Σύμφωνα με τελευταία έρευνα του ΙΟΒΕ, το ελληνικό κράτος παίρνει από τη φορολογία των εφοπλιστών 14 εκατομμύρια ευρώ και από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα παίρνει δισεκατομμύρια ευρώ, επισήμανε ο Γ. Τούσσας.

Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Προσυνεδριακός διάλογος Ι: Και η φιλοσοφία;



Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση. Παρόλο που δεν σχετίζεται άμεσα με τον προσυνεδριακό διάλογο για τις Θέσεις, πιστεύουμε ότι πρόκειται για ένα σημαντικό θέμα. Δεν αποτελεί κριτική, αλλά μια σημαντική πρόταση για την εξέλιξη του κινήματος. Φυσικά ο τρόπος που αντιλαμβάνεται καθένας το ζήτημα διαφέρει και σίγουρα και η δική μου άποψη έχει κάπως διαφορετική κατεύθυνση, αλλά η πρωτοβουλία θεματοποίησης του ζητήματος της φιλοσοφίας είναι καίρια. Για όποιον θεωρεί πολυτέλεια το ζήτημα της φιλοσοφίας όπως και της τέχνης στην εποχή που διανύουμε, καλύτερα να ασχοληθεί ξανά με τα έργα και κυρίως την πρακτική του Μαρξ, Ενγκελς, Λενιν.


Και η φιλοσοφία;

1. «Οι φιλόσοφοι μονάχα εξηγούσαν με διάφορους τρόπους τον κόσμο, το ζήτημα, όμως, είναι να τον αλλάξουμε». 11η Θέση για Φόυερμπαχ. Μαρξ. (Ενγκελς - «Ο Λ. Φόυερμπαχ και το τέλος της γερμανικής κλασικής φιλοσοφίας». «Σ. Εποχή», 1981, σελ.70)
Σ' αυτήν τη θέση του Μαρξ για τον Φόυερμπαχ, συμπυκνώνεται ίσως με τη μεγαλύτερη βαρύτητα από οπουδήποτε αλλού στο έργο του μεγάλου φιλοσόφου, η σημασία που απέδιδε στη φιλοσοφία, ως όπλο των μαζών για την πραγμάτωση της ιστορικής τους προοπτικής. «Η φιλοσοφία βρίσκει στο προλεταριάτο τα υλικά της όπλα, όπως το προλεταριάτο βρίσκει στη φιλοσοφία τα πνευματικά του όπλα» (Μαρξ - «Κριτική της εγελιανής φιλοσοφίας». «Παπαζήσης» - 1978. σελ. 30)
2. Οταν στα 1906 εκδόθηκε στη Ρωσία το έργο του Μπογκντάνωφ «εμπειριομονισμός», επηρεασμένο από τον θετικισμό του Ερνστ Μαχ, (Αυστριακός φυσικός και φιλόσοφος), ο Λένιν θεώρησε εξαιρετικής σημασίας το ζήτημα της άμεσης απάντησης. Ετσι στο διάστημα από τον Φεβρουάριο έως τον Οκτώβριο του 1908 έγραψε το «Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός», το οποίο και εκδόθηκε τον Μάιο του 1909, και μάλιστα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Μην ξεχνάμε ότι το έργο εκπονήθηκε στην Γενεύη, όπου είχε διαφύγει ο Λένιν.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Lenin reloaded: Κόκκινος Μακιαβέλι: Θέσεις για την πολιτική και τη δύναμη


1. Επαναστατική πολιτική χωρίς σύλληψη της πολιτικής με όρους δύναμης δεν υφίστατο ποτέ, ούτε πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Η επανάσταση προϋποθέτει δύναμη, και η δύναμη είναι πρώτιστα φαινόμενο υλικό. Η αναγωγή της δύναμης σε πνευματικό, ψυχικό, άυλο φαινόμενο οδηγεί μακριά από την πολιτική, προς τις new age δοξασίες, και εξυπηρετεί μόνο τις υφιστάμενες, κατεστημένες δυνάμεις.

2. Η σχέση της επαναστατικής πολιτικής με την ιστορία είναι ανάλογη της σχέσης της φυσικής με τη φύση: Η φυσική μελετά την φύση για να κατανοήσει τον χαρακτήρα και τους όρους ανάπτυξης διαφορετικών ειδών δυνάμεων ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να τις τιθασεύσει για παραγωγική χρήση· η επαναστατική πολιτική μελετά την ιστορία για τον ίδιο λόγο. 

3. Ο ηλεκτρισμός είναι το αρχετυπικό μοντέλο της πολιτικής δύναμης: θέτει αυτό που είναι αδρανές σε κίνηση και του εμφυσά ζωή, μπορεί όμως εξίσου εύκολα να καταστρέψει και να σκοτώσει. Η πολιτική δύναμη δεν έχει ηθική περισσότερη από όση έχει ο ηλεκτρισμός. Για αυτό η πολιτική δεν είναι και δεν μπορεί να είναι μόνο δύναμη· αλλά χωρίς δύναμη είναι απλώς μια αυτοεξαπατούμενη μορφή ηθικής.

Lenin Reloaded: 2+2=5, το λεξικό


Αγκίστρωση=Το να έχεις ακόμα συνείδηση και αρχές
Αγκύλωση=Το ίδιο
Αναδιάρθρωση=Η κατεδάφιση των εμποδίων στην λειτουργική ολοποίηση ενός συστήματος εκμετάλλευσης
Ανανέωση, ανανεωτικός=Η ανακύκλωση της επικρατούσας ιδεολογίας με την συγχώνευση σε αυτή της ρητορικής αντίστασης σ' αυτή·ο φορέας αυτής της ανακύκλωσης
Ανατροπή=Η απώλεια κατακτήσεων της εργατικής τάξης σε ένα συγκεκριμένο τομέα ή σε όλους τους τομείς γενικά
Αντιεξουσία=Η προτίμηση για μια διαφορετική κυβέρνηση από αυτή που υπάρχει σε μία δεδομένη στιγμή
Αντισταλινισμός=Η πεποίθηση ότι όντας θεωρητικά ανώτερος από τον ναζισμό, ο κομμουνισμός είναι πρακτικά χειρότερός του εφόσον διέπραξε εξίσου μεγάλα εγκλήματα. Συνεπώς, η σιωπηρή πρόκριση του ναζισμού σε βάρος του κομμουνισμού
Αξιοπρέπεια=Το άλλοθι της ύπαρξης των υπόδουλων
Ανατροπή=Η διάθεση να αναγορεύεις τις εκλογικεύσεις σου σε αντικειμενικότητες
Απομονωτισμός=Η μη διάθεση συμμετοχής σε παρασκηνιακά αλισβερίσια και συμφωνίες
Αυτονομία=Η δυνατότητα του κεφαλαίου να ρυθμίζει αυτόματα κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, χωρίς την παρεμβολή της πολιτικής

Ναυτεργάτες: Λαϊκή επιστράτευση κόντρα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους







Στην πολιτική επιστράτευση κατακτήσαμε με τον αγώνα μαςτη λαϊκή επιστράτευση κόντρα στο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Αυτό αναφέρεται στην ανακοίνωση που εξέδωσαν σήμερα για την 7ήμερη πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση των ναυτεργατών σε όλες τις κατηγορίες πλοίων οι διοικήσεις της Πανελλήνιας 'Ενωσης Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού, η Πανελλήνια 'Ενωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής ΕΝ «Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», η Πανελλήνια Επαγγελματική 'Ενωση Μαγείρων Εμπορικού Ναυτικού και η Πανελλήνια 'Ενωση Συνταξιούχων ΝΑΤ.

Όπως σημειώνει: «Η απεργία συμπαράστασης στην Αττική και η συγκέντρωση αλληλεγγύης δεν είχαν ιστορικό προηγούμενο, ήταν η μεγαλύτερη των τελευταίων χρόνων. Είναι παρακαταθήκη των ναυτεργατών, της εργατικής τάξης και απάντηση στην πολιτική της βίας και τρομοκρατίας». 

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Τι οφείλουμε στο ΠΑΜΕ


Μετά τα τελευταία γεγονότα είναι ακόμα πιο επείγον να υπενθυμίζουμε και να τονίζουμε την σημασία που έχει το ΠΑΜΕ για το ταξικό κίνημα. Η ερώτηση είναι επομένως: Τι οφείλουμε στο ΠΑΜΕ; Σε τι μπορούμε να ελπίζουμαι λόγω της ύπαρξης του ΠΑΜΕ;
Τα πράγματα αρχίζουν πλέον να ξεκαθαρίζουν. Ο ταξικός χαρακτήρας του ελληνικού κράτους και της συγκεκριμένης κυβέρνησης είναι πλέον έκδηλος ακόμα και για ταξικά τυφλούς ή μύωπες. Οι μεσολαβήσεις καταρρέουν, το ενδιάμεσο και χλιαρό εξαφανίζεται. Η εργατική τάξη έχει την δυνατότητα να αντικρίσει τον εχθρό της με πιο καθαρό τρόπο σε σχέση με τις τελευταίες δεκαετίες. Η καταστολή της διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ, η κατασκευή πλαστών ενοχοποιητικών στοιχείων κατά των συνδικαλιστών και η σύλληψη τους αποτελει χτύπημα στο εργατικό κίνημα. Δεν υπάρχει πλέον καμία ψευδαίσθηση.
Είναι απόλυτα επείγον να συνειδητοποιήσει κάθε εργαζόμενος την σημασία της δράσης του ΠΑΜΕ – του μοναδικού ταξικού συνδικαλιστικού οργάνου στην Ελλάδα – , διότι φαίνεται ότι η ιδεολογία και η προπαγάνδα εμποδιζούν ακόμα πάρα πολλές κοινωνικές ομάδες να δούν αυτό που πραγματικά διαδραματίζεται στην χώρα και συγκεκριμένα στον εργασιακό χώρο. Ο εργαζόμενος πρέπει να κατανοήσει ότι ως εργαζόμενος, ως ταξικό υποκείμενο δεν έχει δίπλα του κανέναν άλλον σύμμαχο στον εργασιακό του χώρο, ικανό να αντισταθεί και να ανατρέψει τις παραγωγικές και εργασιακές σχέσεις εκμετάλλευσης, πέρα από το ΠΑΜΕ.
Είναι σημαντικό να γίνουν δυο πράγματα σαφή: Αφενός ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Αφετέρου ότι το ΠΑΜΕ είναι η δύναμη που μπορεί να στηρίξει κάθε εργαζόμενο που αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον. Είναι σημαντικό λοιπόν να καταρριφθούν κάποιες ψευδαισθήσεις, που φαίνεται να ασκούνε ακόμα κάποια επιρροή σήμερα. Είναι η ελπίδα που ο λαός τρέφει συχνά αυθόρμητα την οποία εκμεταλλεύονται και θρέφουν κακόβουλα κάποιοι. Όσοι ελπίζουν στην βοήθεια άλλων συνδικάτων ή πολιτικών δυνάμεων πλανώνται.
Κατ’ αρχάς υφίσταται η «πασοσική ψευδαίσθηση» – αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε έτσι. Υπάρχει δηλαδή η πλάνη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει το ΠΑΣΟΚ του 1981. Είναι ό μόνος λόγος για να εξηγήσει κανείς βάσει (μετά βίας) ορθολογικών επιλογών την μετακίνηση μεγάλου μέρους του πασοκικού «απαράτ» (τρομάρα τους...) στον ΣΥΡΙΖΑ, φιανόμενο το οποίο παρατηρείται έντονα στα συνδικαλιστικά. Απ’ ότι φαίνεται λοιπόν υπάρχει η ελπίδα ότι κάποιοι θα κατορθώσουν να επιβιώσουν. Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά με το ’81: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τις ίδιες πολιτικές και οικονομικές δυνατότητες. Με απλά λόγια; Δεν μπορεί να μοιράσει χρήμα, διορισμούς και να κάνει λιονταρισμούς στο διεθνές ή εθνικό κεφάλαιο.
Αδελφέ μας εργαζόμενε, μην έχεις ψευδαισθήσεις. Δεν θα επαναληφθεί το ’81 ούτε η δεκαετία του ’80 ή του ’90. Ακόμα και σε ψίχουλα να ελπίζεις, μην υπολογίζεις σε τίποτα. Σήμερα χτυπάνε εδώ, αύριο θα χτυπάνε εκεί, και μεθαύριο θα χτυπήσουν και εσένα. Η υποταγή και η ελπίδα δεν είναι πλεόν επιλογές.
Το πιο σημαντικό είναι όμως να ξέρει ο κάθε εργαζόμενος ότι δεν είναι μόνος του! Ότι αν αποφασίσει να αγωνιστεί θα έχει στο πλευρό του το ΠΑΜΕ! Ο φόβος (παράλληλα με την ελπίδα) είναι ίσως ο πιο σημαντικός λόγος της διστακτικότητας, που επιδεικνύει μεγάλο μέρος των εργαζομένων. Αυτός ο φόβος πρέπει και μπορεί να χτυπηθεί. Τι είδαμε τις τελευταιές ημέρες; Τι σημαίνουν τα γεγονότα αυτα; Πως πρέπει να τα κατανοήσει ο εργαζόμενος; Τα γεγονότα αυτά επιδεικνύουν – ξεκάθαρα πλέον – δύο κυρίως πράγματα. Κατ’ αρχάς ότι ο ταξικός εχθρός δεν διστάζει να αποκαλυφθεί ως τέτοιος και να χειριστεί μέσα βίαιης καταστολής. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το ΠΑΜΕ δεν κάμφθηκε! Το ΠΑΜΕ αντέδρασε δυναμικά στις απαράδεκτες συλλήψεις. Ήταν εκεί με τους συλληφθέντες συνδικαλιστές, ήταν εκεί, εξω από τα δικαστήρια! Το ταξικό εργατικό κίνημα γίνεται όλο και πιο δυνατό μέσα από τις πράξεις αυτές.
Τι βλέπεις λοιπόν αδελφέ εργαζόμενε; Πρέπει να προσπαθήσεις να δείς απλά αυτό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια σου. Αν αποφασίσεις να αντισταθείς, το ΠΑΜΕ είναι ΕΔΩ! Θα είναι εκεί μαζί σου. Θα έχεις στην πλευρά σου μαζί σου το αγωνιστικό τμήμα της εργατικής τάξης!
Τι άλλο μπορείς να κάνεις; Τι θα κάνεις όταν πλέον δεν αντέχεις την αδικία που σου επιβάλλεται και την ανέχεια στην οποία σε καταδικάζουν να ζεις; Μπορεί ακόμα να πιστεύεις ότι θα την γλιτώσεις. Μην γίνεσαι όμως θύμα του κάθε επιτήδειου οπουρτουνιστή. Δεν υπάρχει περίπτωση να την γλιτώσεις, ουτε εσύ ούτε να παιδιά σου, τα οποία θα δουλεύουν σε συνθήκες εργασίες χειρότερες από αυτές των πατεράδων σου! Τι θα κάνεις λοιπόν;
Πρέπει να νιώσεις την δύναμη που απορρέει από την οργανωμένη δύναμη της εργατικής τάξης. Την ελευθερία από τον φόβο οφείλουμε στο ΠΑΜΕ! Την υπέρβαση του φόβου, ο οποίος γεννιέται υπό τις συνθήκες του μοναχικού ατομικού αγώνα με τις άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης του καπιταλιστικού τρόπου καταλήστευσης. Εργάτη! Κατάλαβε το! Αυτήν την δύναμη την έχεις λόγω της δράσης του ΠΑΜΕ. Θα ξέρεις ότι όταν πας στην απεργία δεν θα έχεις τα νώτα σου εκτεθειμένα. Θα είναι εκεί τα αδέλφια σου οι κομμουνιστές να σε στηρίξουν.
Δεν είσαι κομμουνιστής; Δεν είναι αυτό που ερωτάσαι να απαντήσεις. Αυτή η ερώτηση δεν τίθεται πλέον καν. Δεν σου αφήνουν πλέον το περιθώριο να αναρωτηθείς για τέτοια πράγματα. Η ερώτηση είναι: Ποια είναι η θέση σου σε αυτό το σύστημα; Πιστεύεις μήπως ότι επειδή δεν είσαι κομμουνιστής το Κεφάλαιο θα σου χαριστεί; Είσαι εργάτης. Είσαι αυτός που δεν κατέχει τα μέσα παραγωγής, που είσαι αποξενωμένος από το προϊόν που παράγεις, που η εργασία σου είναι η πηγή κέρδους των καπιταλιστών. Αυτό είσαι. Αυτή είναι η τάξη σου! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως δεν είσαι και μόνος σου.


Αυτοπροσδιορισμός


Πρόθεση μας είναι η προώθηση του μαρξισμού-λενινισμού σε θεωρητικό (διαλεκτικός υλισμός) και πρακτικό (ταξική πάλη) επίπεδο, των οποίων επιπέδων η διαλεκτική ενότητα είναι ταυτοχρόνως προϋπόθεση και σκοπός. Αγωνιζόμαστε επομένως θεωρητικά και πρακτικά ενάντια στην αστική ιδεολογία και πρακτική, καθώς και σε όλες τις εκφάνσεις του ρεφορμισμού-ρεβιζιονισμού. Τοποθετούμαστε απέναντι σε όλες τις δεξιές και αριστερές παρεκκλίσεις, τις οποίες θεωρούμε ως θεωρητική-ιδεολογική αιτία της αποδυνάμωσης της ταξικής συνείδησης του εργατικού κινήματος και της δράσης των κομμουνιστικών κομμάτων. Παρότι είμαστε ανοιχτοί σε οποιεσδήποτε καλόβουλες και σύμμαχες προσεγγίσεις και παρεμβάσεις, δεν θα διστάσουμε να ασκήσουμε σκληρή κριτική σε όλες τις τάσεις που εμφανίζονται υπό τον μανδύα της «αριστεράς», αλλά στην πραγματικότητα υπονομεύουν συνειδητά ή ασυνείδητα θεωρητικά ή πρακτικά την ταξική πάλη του προλεταριάτου. Γι’ αυτόν τον λόγο αποστασιοποιούμαστε από την λεγόμενη «Αριστερά» όχι από «σεχταριστική» διάθεση, αλλά ακριβώς για τον αντίθετο λόγο, διότι πιστεύουμε ότι η ενότητα της εργατικής τάξης μπορεί να αποκατασταθεί μόνον μέσα από την θεωρητική και πολιτική αποκατάσταση του μαρξισμού-λενινισμού και της κομμουνιστικής προοπτικής.
Όσον αφορά την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, δεδηλωμένος σκοπός μας είναι να συμβάλλουμε με τις περιορισμένες δυνάμεις μας στο έργο της συκρότησης της Λαϊκής Συμμαχίας, όπως αυτή προσδιορίζεται στο σχέδιο προγράμματος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος για το 19ο Συνέδριο του Κομματος. Πρόκειται για μια υποστήριξη της πολιτικής του ΚΚΕ που προέρχεται από (στρατευμένους) φίλους του Κόμματος. Δεν αποτελούμε πολιτικό όργανο του Κόμματος και συνεπώς το Κομμα δεν ευθύνεται για τις θέσεις που εκπροσωπούνται στον παρόντα ιστότοπο. Δεχόμαστε ευχαρίστως κριτική που προέρχεται από το ίδιο το Κόμμα ή από προσκείμενες δυνάμεις, προκειμένου να μπορέσουμε να αποφύγουμε παρεμηνείες των προθέσεων και των πράξεων του.
Ο ιστότοπος αυτός εντάσσεται σε μια ευρύτερη προσπάθεια των κομμουνιστικών δυνάμεων για μεγαλύτερη επίδραση στο διαδύκτιο. Γι’ αυτόν τον λόγο θα επιδιώξουμε την επικοινωνία και συνεργασία με άλλους ιστότοπους, ακόμα και αν οι απόψεις μας διαφέρουν σε συγκεκριμένα σημεία. Ένα τέτοιο διαδικτυακό στρατευμένο μέτωπο δεν μπορεί να αποτελεί αυτοσκοπό ούτε να υπερεκτιμά τις δυνάμεις του μέσου που μετέρχεται. Στόχος είναι η συγκρότηση πραγματικού πολιτικού ταξικού μετώπου και η ενίσχυση της πολιτικής στράτευσης μέσα στις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές διαδικασίες. Η ταξική πάλη διαχέεται σε όλες τις σφαίρες της κοινωνίας, αλλά πρέπει να εξωτερικευθεί σε υλική συγκεκριμένη αντικειμενοποιημένη πράξη. Μέσα από μια διαδικασία συνεχούς αυτοκριτικής πρέπει επομένως να αποφευχθεί η φετιχοποίηση της θεωρίας και του ηλεκτρονικού μέσου που χρησιμοποιούμε.
Τα θέματα μας θα είναι φιλοσοφικά, ιστορικά, πολιτικά και οικονομικά. Δεν επιθυμούμε μια θεωρία αποκομμένη από την πράξη και τις πολιτικές εξελίξεις, αλλά ούτε έναν ακτιβισμό χωρίς θεωρία και αναφορά στην ιστορία και την θεωρία. Είμαστε ενάντια στον οικονομικό φαταλισμό και το μηχανιστικό οικονομισμό, αλλά και ενάντια σε οποιαδήποτε προσπάθεια να αποκοπεί η πολιτική από την οικονομία. Η σφαίρα της αναπαραγωγής είναι η υλική βάση της κοινωνίας και διαπερνά όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής. Η κοινωνία συγκροτείται ως ολότητα στο επίπεδο της οικονομίας, δηλαδή της παραγωγής. Η ταξική πάλη είναι το πολιτικό στοιχείο που διαπερνά την οικονομική δομή. Πίσω από τις αντικειμενοποιημένες παραγωγικές σχέσεις βρίσκονται τα πραγματικά υλικά πολιτικά υποκείμενα: οι τάξεις.
Πέρα από το ενδιαφέρον μας για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και το εργατικό ελληνικό κίνημα, διατηρούμε σταθερά έναν διεθνιστικό προσανατολισμό. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάγουμε το ελληνικό πρόβλημα στις διεθνείς εξελίξεις, αλλά θεωρώντας το μέρος του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, επιδιώκουμε την συνεργασία με τις κομμουνιστικές δυνάμεις και το εργατικό κίνημα των άλλων χωρών. Η απουσία μιας ισχυρής συμπαγούς Κομμουνιστικής Διεθνούς αποτελεί το βασικό εμπόδιο στην οργάνωση και τον συντονισμό του παγκόσμιου εργατικού κινήματος και την διαμόρφωση μιας πραγματικά διεθνούς κομμουνιστικής πολιτικής. Αποτελεί επομένως καθοριστικό στόχο η ανασύσταση και αναδιοργάνωση της διεθνούς συνεργασίας. Μέσω αυτής θα καταστεί δυνατή η χάραξη παγκόσμιας στρατηγικής των Κομμουνιστών, η οποία είναι απαραίτητη υστέρα από την νίκη της αντεπανάστασης και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Αποτελεί τον μοναδικό τρόπο υπέρβασης της αφηρημένης διεθνούς αλληλεγγύης και ανασύστασης μιας συγκεκριμένης πολιτικής διεθνούς και συντονισμένου αγώνα του προλεταριάτου.