Η σχέση του κομματικού μέλους με τον «Ριζοσπάστη»
Ορισμένες σκέψεις για την καλύτερη αξιοποίηση της εφημερίδας
Το κύριο πρόβλημα που πρωτίστως έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε σχέση με τον «Ριζοσπάστη», το καθημερινό δηλαδή όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, είναι ότι έχει αδυνατίσει η σχέση υπολογίσιμου αριθμού κομματικών μελών με την εφημερίδα. Αυτό, ανεξάρτητα από τις πολύπλευρες (άλλες υπαρκτές, άλλες λιγότερο δικαιολογημένες) αιτίες, από τα πράγματα προκαλεί μια σειρά αρνητικές συνέπειες, καθιστά τελικά πιο αδύναμη τη σταθερή πολιτική - ιδεολογική καθοδήγηση του κάθε κομματικού μέλους, άρα μειώνει και την ικανότητά του να διαφωτίζει, να προπαγανδίζει, να οργανώνει, να πείθει για την πολιτική του ΚΚΕ. Αυτό το μεγάλο θέμα μπορεί να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος, των ιδιαίτερων μέτρων, της συζήτησης στις Κομματικές Οργανώσεις το επόμενο διάστημα, με αφορμή και την αναμόρφωση του «Ριζοσπάστη». Συζήτηση που οφείλει φυσικά να ανοίξει μεθοδικά και με τους χιλιάδες οπαδούς του Κόμματος, φίλους και άλλους ανθρώπους που παρακολουθούν με συμπάθεια και ενδιαφέρον το Κόμμα μας.
Οπλο του κάθε κομμουνιστή
Ας μείνουμε όμως στο ζήτημα κομματικό μέλος/«Ριζοσπάστης». Πράγματι: Από πού αλλού μπορεί καθημερινά να ενημερώνεται, να εξοπλίζεται ένα κομματικό μέλος αν όχι από τον «Ριζοσπάστη»; Από πού αλλού μπορεί να αντλεί επιχειρήματα, να ξέρει με σαφήνεια, έγκαιρα, υπεύθυνα και χωρίς να χρειάζεται να χάνει χρόνο, τι λέει το Κόμμα, πώς τοποθετείται σε μια εξέλιξη, ποια είναι η προέκταση ενός πολιτικού - ιδεολογικού θέματος; Πού αλλού, αν όχι στον «Ριζοσπάστη», μπορεί να γενικεύεται η πείρα από έναν αγώνα, μία πολιτική δραστηριότητα, μία καμπάνια, ώστε να ανεβαίνει η συλλογική σκέψη του Κόμματος, να ενιαιοποιείται ένας τρόπος δουλειάς, να μη σκορπάει η κομματική δράση αποσπασματικά στη μία ή στην άλλη περιοχή, στον ένα ή τον άλλο κλάδο;
Η εφημερίδα της ΚΕ του ΚΚΕ είναι ΤΟ ΟΠΛΟ του κάθε κομμουνιστή, το κύριο εφόδιό του, στη δουλειά, στη σχολή, στη γειτονιά, όπου είναι χρεωμένος να αναπτύξει πολιτική δραστηριότητα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αν δεν διαβάζει ένας κομμουνιστής κάθε μέρα «Ριζοσπάστη», είναι όχι απλώς ανενημέρωτος, αλλά συχνά ανεπίκαιρος, άστοχος, με μπαγιάτικα επιχειρήματα. Ο κομμουνιστής που χάνει την επαφή με την εφημερίδα, όση καλή θέληση και να έχει, όσες πιθανόν ιδιαίτερες ικανότητες και να έχει, μοιραία η δουλειά του αρχίζει και εμφορείται από εμπειρισμό, στενό πρακτικισμό, τελικά αναποτελεσματικότητα, χειροτεχνισμό. Μένει στο μικρόκοσμό του και ταυτόχρονα τον γιγαντώνει, δεν μπορεί να δει πέρα από το χώρο ευθύνης του, αλλά και σε αυτόν δεν μπορεί να αντλήσει πάντα τα σωστά συμπεράσματα. Π.χ. ένας εργασιακός χώρος μεγάλης στρατηγικής σημασίας, στον οποίο δρουν οι εργάτες κομμουνιστές εκεί. Χωρίς καθημερινό διάβασμα του «Ριζοσπάστη», ισχυρό δίκτυο διακίνησης της εφημερίδας, χωρίς δηλαδή την απαραίτητη γενίκευση για να καταλαβαίνει καταρχήν το μέλος του ΚΚΕ που είναι η πρωτοπορία της τάξης, το τι συμβαίνει γενικότερα, ποιες είναι οι κυρίαρχες τάσεις, εξελίξεις, είναι πιθανόν τα τοπικά, τα μερικά συμπεράσματα από τη δράση της συγκεκριμένης εργοδοσίας, των άλλων δυνάμεων, τη συνείδηση των εργατών και τις διαθέσεις, να απολυτοποιούνται, να είναι μονοδιάστατα, άρα και η δράση της ΚΟΒ να μην παίρνει υπόψη της «όλο το γήπεδο».
Αναντικατάστατη η μελέτη του
Αλλά και αντίθετα: Χωρίς τη γραπτή απεικόνιση της - κάθε - μερικής (αλλά σημαντικής) πείρας, η εφημερίδα, δηλαδή τελικά το Κόμμα, στερείται μία πολύτιμη γνώση, πληροφορίες, τη μεταφορά πώς χειρίστηκε το Κόμμα, η παράταξή μας, οι ταξικές δυνάμεις ένα θέμα. Είναι άραγε τυχαίο πως τα άρθρα που ενημέρωναν για τον πολύμηνο ηρωικό αγώνα της «Χαλυβουργίας», οι εισηγήσεις στις ΓΣ των εργατών, η συμπύκνωση των συμπερασμάτων από την πάλη τράβηξαν το ενδιαφέρον των συντρόφων; Δεν είναι, και τέτοια παραδείγματα μπορούμε να σκεφτούμε και άλλα, να γενικεύσουμε και να πολλαπλασιάσουμε με τόλμη αυτήν την πρακτική. Δεν θα υπάρχει φυσικά πάντα κάποια «Χαλυβουργία», ούτε ένας ηρωικός αγώνας μπορεί να γεννηθεί με το στανιό. Αλλά ακόμη και οι δυσκολίες της πάλης, τα ιδιαίτερα ιδεολογήματα, η δράση και οι κινήσεις των άλλων δυνάμεων και πώς αντιμετωπίστηκαν, μπορούν να βρουν τη θέση τους στις στήλες της εφημερίδας, βεβαίως με σωστό καταμερισμό, σχέδιο, ευθύνη.
Ας ξεκαθαρίσουμε και κάτι ακόμη: Είναι καταρχήν επιστημονικά αποδεδειγμένο πως αυτό που «μένει» στον εγκέφαλο ως γνώση είναι ο γραπτός λόγος, το διάβασμα. Αυτό δεν αντικαθίσταται με τίποτα, άρα δεν μπορεί να μπαίνει και σε αντιπαράθεση με τίποτα. Αλλο ρόλο παίζουν άλλα κομματικά μέσα, όπως, π.χ., το πόρταλ, που βοηθάει στη γρήγορη μετάδοση μιας είδησης, στην άμεση κάλυψη ενός γεγονότος που οπωσδήποτε είναι και αυτό μία χρήσιμη δουλειά. Ομως, υπάρχει και κάτι πιο σημαντικό. Ο «Ριζοσπάστης» δεν είναι μια εφημερίδα όπως οι άλλες. Είναι όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ. Γι' αυτόν του τον χαρακτήρα δόθηκε μάχη στο Κόμμα στην κρίση του '90 - '91 με τους οπορτουνιστές. Ο «Ριζοσπάστης» είναι η «ταυτότητα» κάθε κομμουνιστή. Με αυτόν στη μασχάλη, ας το πούμε έτσι, «εκτιθόμαστε» όπου και αν βρισκόμαστε. Αλλο να πηγαίνεις με τον «Ριζοσπάστη» στο εργοστάσιο, στο γραφείο και άλλο να τον διαβάζεις με μια ορισμένη «ασφάλεια» και επιπρόσθετα απρόσωπα από το διαδίκτυο. Φυσικά, έχουν αλλάξει οι εργασιακές σχέσεις ως και δραματικά, υπάρχει η ευκολία χρήσης του υπολογιστή, ειδικά σε ορισμένες δουλειές γραφείου, όμως ας μην ξεχνάμε: Διαπαιδαγωγήθηκαν γενιές και γενιές κομμουνιστών με αυτήν ακριβώς την ιδιότητα, να είναι δηλαδή ταυτισμένο το πρωινό τους ξύπνημα με τον «Ριζοσπάστη», πριν πάνε στη δουλειά ή στο πούλμαν που τους πήγαινε. Ηταν και είναι μεγάλο πράγμα να μπάσεις την εφημερίδα ακόμη και κρυφά στην αρχή σε ένα γκέτο. Ηταν και παραμένει ο δείκτης για το ότι αρχίζει και δένει κόσμος γύρω από το Κόμμα. Παράλληλα, αποτελεί το σήμα κατατεθέν της πρώτης επαφής που πιάνουμε σε ένα εργοστάσιο, λέμε «πήρε ο τάδε "Ριζοσπάστη"», τι εννοούμε δηλαδή, έκανε ένα παραπάνω βήμα από την προμήθεια μιας προκήρυξης, ακόμη και την εγγραφή στο σωματείο. Χωρίς να υπερβάλλουμε, σμιλεύτηκαν, ωρίμασαν χαρακτήρες με τη σχέση τους με την εφημερίδα. Εδώ λοιπόν οφείλουμε να επιμείνουμε, να αντιπαρατεθούμε με τη μόδα που όλα τα υποτάσσει στην πληροφορία και όχι στη γνώση, που χλευάζει το οργανωμένο και αποθεώνει τα διάφορα «κινήματα», που αφρίζει όταν ακούει για «καθοδήγηση», για να μπορεί τελικά να καθοδηγεί ανενόχλητα στην αστική ή οπορτουνιστική ενσωμάτωση, στον καπιταλιστικό μονόδρομο, στη διαστρέβλωση και κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού, στη σπίλωση των αγώνων.
Ισχυρό δίκτυο διακίνησης της εφημερίδας
Επιπλέον: Τον «Ριζοσπάστη» τον διαβάζουμε συστηματικά και τον διακινούμε πλατιά. Δεν ανακαλύπτουμε φυσικά κάτι καινούριο. Μπορούμε αβίαστα να ισχυριστούμε πως η διακίνηση, η εξόρμηση με τον «Ριζοσπάστη» έπαιξε καθοριστικό ρόλο τα προηγούμενα χρόνια στην οικοδόμηση γερών δεσμών σε χώρους δουλειάς και λαϊκές γειτονιές, έσπασε το φόβο και τις προκαταλήψεις, μας γνώρισε με χιλιάδες εργατόκοσμο. Δεν είναι μικρό πράγμα και δεν μπορεί να υποτιμάται, πόσες χιλιάδες λαϊκά σπίτια κάθε Κυριακή ανοίγουν για να υποδεχτούν τους κομμουνιστές που μεταφέρουν στόμα με στόμα, αλλά και μέσω της εφημερίδας την πολιτική του Κόμματος. Πρόκειται για μία δοκιμασμένη, πολύτιμη, αναντικατάστατη μέθοδο που δεν μπορεί να την βλέπουμε τυπικά. Αντίθετα, χρειάζεται να σκεφτούμε πώς θα την βελτιώσουμε, θα την ενισχύσουμε, θα γίνουμε πιο μεθοδικοί, θα «χτυπήσουμε» παρθένες γειτονιές ή μη δουλεμένους εργασιακούς χώρους, θα καταγράψουμε και θα συνεχίσουμε.
Δηλαδή, βασικό καθήκον του επόμενου διαστήματος είναι να βελτιωθεί, να πυκνώσει ένα ισχυρό δίκτυο διακίνησης του «Ριζοσπάστη», καταρχήν του κυριακάτικου φύλλου, αλλά κατ' αναλογία και του καθημερινού. Εδώ μπορούν να επιστρατευτούν όλες οι διαθέσιμες δυνάμεις, τα μέλη του Κόμματος, η ΚΝΕ, οι οπαδοί και φίλοι που είναι διατεθειμένοι να συμβάλουν. Αυτό δεν γίνεται με δουλειά «χύμα», χωρίς σχέδιο και σαφήνεια. Πιο συγκεκριμένα: Είναι μια δουλειά που για να αποδώσει πρέπει να είναι πλήρως ενταγμένη στους στόχους οικοδόμησης - ισχυροποίησης του Κόμματος, στο σχέδιο ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Δεν μπορεί να ιδωθεί ξέχωρα από αυτούς, άρα δεν μπορεί να είμαστε ερασιτέχνες, να πηγαίνουμε όπου τύχει, όπως «μας βγαίνει», όταν θυμόμαστε. Παράδειγμα, μία εδαφική ΚΟΒ πρέπει να έχει το πρόγραμμά της, τους στόχους της, την πλήρη καταγραφή της, που χρειάζεται να είναι «ακτινογραφία» του χώρου ευθύνης της: Το τοπικό εργοστάσιο, ο ΟΑΕΔ, το Κέντρο Υγείας, το σχολείο, το ΙΚΑ, οι τράπεζες. Παράλληλα, οι γειτονιές, δρόμο το δρόμο, τετράγωνο το τετράγωνο. Πού έχουμε θέσει προτεραιότητα για να πιάσουμε επαφή, παράλληλα πού συμβαίνει μια εξέλιξη που χρειάζεται να παρέμβουμε. Επίσης, πού συμβαίνει ένα γεγονός (π.χ. απολύσεις, κλείσιμο ενός ΙΚΑ κ.λπ.) για το οποίο ο «Ριζοσπάστης» πρέπει να γράψει, να αξιοποιηθεί αυτό το ρεπορτάζ την επόμενη μέρα. Εδώ μπορούμε να επιμείνουμε, με τη συστηματική τριβή να γίνουμε καλύτεροι, να εκπαιδευτούμε.
Βασικό όπλο, δηλαδή, ο «Ριζοσπάστης» εκεί που θέλουμε να χτίσουμε, να ανοίξουμε δρόμο, να γνωριστούμε. Με αυτό το πνεύμα, θα καταφέρουμε πρόοδο στη δουλειά μας, θα δυναμώσουμε τον περίγυρο του Κόμματος, θα διαπαιδαγωγηθεί ένας καταρχήν απαραίτητος πυρήνας στην κομμουνιστική δουλειά και μέθοδο.
Πέτρος ΑΛΕΠΗΣ
Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ
Ριζοσπάστης, 3 Νοέμβρη 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα ανώνυμα σχόλια δεν δημοσιεύονται. Δεν δημοσιεύονται σχόλια τα οποία θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στην δική μας αντίληψη διαλόγου. Δεν γίνεται αποδεκτός αντικομμουνιστικός, φασιστικός, ρατσιστικός οχετός, καθώς και σχόλια προβοκατόρικου χαρακτήρα κάθε είδους. Οι διαχειριστές θεωρούν δικαίωμά τους την διαγραφή ή μη δημοσίευση οποιουδήποτε σχολίου κατά την κρίση τους και χωρίς υποχρέωση περαιτέρω εξηγήσεων.