Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Σχόλιο για την Τουρκία




Συμμετείχα χθες σε διαδήλωση συμπαράστασης για τα γεγονότα στην Τουρκία σε ευρωπαϊκη πρωτεύουσα με μεγάλη τουρκική παροικία, οργανωμένη από τουρκικές οργανώσεις. 

Δεν θέλω να επιμείνω σε κάποια ανάλυση, ούτε σε κάποια ιδιαίτερη κριτική: φυσικά και ήταν «πολυσυλλεκτική» η διαδήλωση και με την συμμετοχή κομμουνιστικών οργανώσεων. Θετικό είναι ότι σε σύγκριση με μια παλαιότερη στην ίδια πόλη, οι κεμαλιστές δεν ήταν παρόντες, πέρα από ελάχιστες ατομικές συμμετοχές. 

Αυτό όμως που παρατήρησα και θεωρώ πολύ σημαντική εξέλιξη ήταν η συνύπαρξη στην διαδήλωση τούρκων, αλεβιτών, κουρδών. Φυσικά δεν με συγκίνησε αυτό λόγω «πολυσυλλεκτικότητας». Επειδή όμως έχω αποκτήσει τα τελευταία μια πιο σαφή εικόνα για την τουρκική πολιτική, δεν μπορώ να μην σημειώσω ότι πρόκειται για κάτι πολύ σπάνιο στο παρελθόν και για μια ίσως σημαντική εξέλιξη.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: αυτή η «ενότητα» (της οποίας η αντοχή μέλλει ακόμα να αποδειχθεί φυσικά) ίσως είναι η αρχή για να αποβάλλουν κάποιοι χώροι της τουρκικής αριστεράς (και εννοώ και της κομμουνιστικής αριστεράς) κάποιες λανθασμένες προσεγγίσεις στο ζήτημα του ιμπεριαλισμού. Διότι είναι χαρακτηριστικό πολλών – μάλιστα πολύ μαχητικών και πραγματικά επαναστατικών – οργανώσεων και ομάδων, να θεωρούν την Τουρκία ως εξαρτώμενη χώρα και την εργατική τάξη θύμα αποκλειστικά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο, καθώς γνωρίζουμε από τα δικά μας την συζήτηση. Να σημειώσω όμως ότι στην Τουρκία αυτή η στάση έχει ως αποτέλεσμα – εκτός των άλλων – να περιθωριοποιούνται μειονοτικές ομάδες. Ό, τι κριτική και να μπορεί να ασκήσει κανείς στον κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, η ευθύνη για την διάσπαση του κινήματος βαρύνει κυρίως τα τουρκικά αριστερά πολιτικά κόμματα.

Θεωρώ επομένως ότι ίσως αποτελεί αυτό μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αναπτυχθεί – παρόμοια με αυτήν που έχει ανοίξει το ΚΚΕ στην Ελλάδα – συζήτηση για την επαναπροσέγγιση της θεωρίας του ιμπεριαλισμού. Αν το τουρκικό κομμουνιστικό κίνημα κατανοήσει μέσα από την κοινή πάλη με τους κούρδους, τους αλεβίτες κ.α. και μέσα από την ανάλυση της θέσης της Τουρκίας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα ότι δεν έχει κανένα νόημα να παραμένουν προσκολλημένοι σε κάποια εθνικιστικά και σοβινιστικά σημεία (τα οποία στο κάτω κάτω δεν τους αποφέρουν σε βαθμό συσπείρωσης τίποτα), τότε ίσως δημιουργηθούν στην Τουρκία συνθήκες πραγματικά επικίνδυνες για την αστική εξουσία. 

Για να μην παρεξηγηθώ: πιστεύω ότι τα ΚΚ ορθώς επιμένουν στο πρωτείο του ταξικού καθορισμού. Προκειμένου όμως αυτό να γίνει και πράξη θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους και να διαμορφώσουν προτάσεις για μια μελλοντική ταξική λύση το εθνικού ζητήματος της χώρας, κατά το παράδειγμα εξάλλου της Σοβιετικής Ένωσης.

Naphta

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα ανώνυμα σχόλια δεν δημοσιεύονται. Δεν δημοσιεύονται σχόλια τα οποία θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνονται στην δική μας αντίληψη διαλόγου. Δεν γίνεται αποδεκτός αντικομμουνιστικός, φασιστικός, ρατσιστικός οχετός, καθώς και σχόλια προβοκατόρικου χαρακτήρα κάθε είδους. Οι διαχειριστές θεωρούν δικαίωμά τους την διαγραφή ή μη δημοσίευση οποιουδήποτε σχολίου κατά την κρίση τους και χωρίς υποχρέωση περαιτέρω εξηγήσεων.