Το ΚΚΕ εμπλουτίζει τη στρατηγική και την τακτική του, συνεχίζει τον επαναστατικό του δρόμο

Του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Στις συνθήκες της αντεπανάστασης και της κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος, έχουν μεγάλη αξία οι προσπάθειες για την κατάκτηση επαναστατικής στρατηγικής και τακτικής, τη δημιουργική εφαρμογή και ανάπτυξη της Μαρξιστικής - Λενινιστικής κοσμοθεωρίας, την αποφασιστική αντιμετώπιση του οπορτουνισμού που διαβρωτικά παρεμβαίνει στα ΚΚ, με χαρακτηριστικό στοιχείο την αναζήτηση διαχειριστικών λύσεων διαιώνισης του καπιταλιστικού συστήματος, στο όνομα του «ρεαλισμού», του αρνητικού συσχετισμού δύναμης.

Για τα κρίσιμα αυτά ζητήματα και γενικότερα για την προσπάθεια ανασυγκρότησης και ανάπτυξης του κομμουνιστικού κινήματος, το ΚΚΕ έχει αναμφισβήτητα σημαντική συμβολή. Συμβολή μέσα από τις διεθνείς, περιφερειακές και θεματικές συναντήσεις ΚΚ, την έκδοση του περιοδικού «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» από κοινού με άλλα δέκα (10) ΚΚ, συστηματικές πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη της κοινής δράσης, διαθέτοντας στελέχη και οικονομικούς πόρους, γιατί αυτό επιβάλλει η αρχή του προλεταριακού διεθνισμού.

Πρόκειται για μια πολύ δύσκολη προσπάθεια, που τη διαπερνά η έντονη ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με κόμματα που οδηγήθηκαν ήδη ή βρίσκονται σε πορεία σοσιαλδημοκρατικής μετάλλαξης, με συλλογικά οπορτουνιστικά μορφώματα όπως το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) στο οποίο συμμετέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, το ΚΚΕ έχει πολύτιμους συμμάχους. Η πρωτοπόρα, σταθερή δράση του αναγνωρίζεται από μεγάλο αριθμό ΚΚ. Αναγνωρίζεται από στελέχη και μέλη ΚΚ σε όλη την υδρόγειο, από φορείς του εργατικού, λαϊκού κινήματος, εργαζόμενους που παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ελλάδα και στο διεθνές εργατικό κίνημα.

Τα παραδείγματα της διεθνιστικής αλληλεγγύης, της έμπρακτης στήριξης της πάλης του ΚΚΕ είναι πολλά και δίνουν αποφασιστική απάντηση στους φορείς του φραξιονισμού, που μιλούν για απομόνωση και επιχειρούν απροκάλυπτα ή ύπουλα να συκοφαντήσουν το Κόμμα μας, να μειώσουν την εμβέλεια της πολιτικής του, να του φορτώσουν τη ρετσινιά της «στενότητας», του «σεχταρισμού», αναμασώντας ισχυρισμούς αντίπαλων, αστικών κομμάτων.

Αλ. Παπαρήγα: Με εμπιστοσύνη στη στρατηγική μας και απαιτητικότητα από τον εαυτό μας

Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Συνδιάσκεψη της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλίας

Ξεκινώντας την παρέμβασή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη της ΚΟ Περιοχής Θεσσαλίας, αναφέρθηκε στην πορεία της συζήτησης και επισήμανε: «Ολες οι ομιλίες είχαν το θετικό στοιχείο ότι έγινε μια προσπάθεια να συνδεθούν οι εκτιμήσεις, οι κατευθύνσεις των Θέσεων της Κεντρικής Επιτροπής με την πείρα της δράσης. Αυτός ο τρόπος πρέπει να κυριαρχήσει στη δουλειά μας. Υποφέρουμε λίγο σ' αυτό, δηλαδή οι εκτιμήσεις μας, οι επεξεργασίες μας να ακουμπάνε και στην εμπειρία της δουλειάς, γιατί εμείς είμαστε κόμμα, δεν είμαστε ινστιτούτο μαρξισμού - λενινισμού, ούτε απ' την άλλη μεριά απλώς ακτιβιστές. Δρούμε και εκτιμάμε τη δράση μας, πρέπει αυτά να τα συνδυάζουμε. Αρκετές ομιλίες, οι περισσότερες, ανεξάρτητα αν είχαν και θεωρητικά σχήματα στις τοποθετήσεις, υπηρέτησαν αυτό το στόχο. Πρέπει να τα αναπτύξουμε ακόμα πιο πολύ. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο αυτό, δε γίνεται σχηματικά, αντανακλά την εμπειρία της Οργάνωσης, αποτυπώνει μία πρόοδο».

Για την ιδεολογικοπολιτική διαπάλη μέσα στις γραμμές του κινήματος

Και συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα:

Θα σας πάω λίγο πίσω, στο 18ο Συνέδριο. Μία απ' τις βασικές κατευθύνσεις που είχαμε τότε, ήταν ότι πρέπει να οξυνθεί η ιδεολογική διαπάλη στις γραμμές του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Βεβαίως αυτό αφορούσε πρώτα απ' όλα την κατεύθυνση δράσης των μελών του Κόμματος, των φίλων και οπαδών, λέγαμε ότι είναι όρος για το δυνάμωμα του κινήματος. Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά και τότε υπήρχαν από ορισμένα στελέχη αντιρρήσεις πάνω σ' αυτή την κατεύθυνση, μπορεί να μην είχε πάρει την έκταση που πήρε ας πούμε στον προσυνεδριακό διάλογο η διαφορετική άποψη, αλλά και τότε και στελέχη είχαν βγει που λέγανε, «τι πράγματα είναι αυτά, να μιλάμε για όξυνση της ιδεολογικής αντιπαράθεσης μέσα στο κίνημα, αυτό αφορά το Κόμμα, στο κίνημα δεν μπορεί να συμβαίνουν τέτοια πράγματα», κ.ά. Τότε μπορεί να μη βγήκαν πολλοί στο δημόσιο διάλογο γιατί ήταν άλλες οι συνθήκες, πίστευαν τότε ότι δε χρειάζεται να βγουν δημόσια, τώρα θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο λόγω του εκλογικού αποτελέσματος - αυτό κι αν είναι οπορτουνισμός - δηλαδή να λέω δημόσια τη γνώμη μου, ανάλογα με το αν με παίρνουν οι συνθήκες. Πρέπει να τη λες, είτε σε παίρνουν είτε δε σε παίρνουν οι συνθήκες, άμα έτσι πιστεύεις.

Αύξησε τις δυνάμεις του το ΠΑΜΕ στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ

Με τις εκλογές για τα νέα όργανα της ΓΣΕΕ (Διοικητικό Συμβούλιο, Ελεγκτική Επιτροπή, Γενικό Συμβούλιο), οι οποίες ξεκίνησαν το πρωί και τέλειωσαν το μεσημέρι, ολοκληρώθηκε την Κυριακή το 35ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ βγήκαν απο το συνέδριο με ενισχυμένη τη δύναμή τους και θα αντιπροσωπεύονται στη νέα διοίκηση με 10 έδρες απο 9 που είχαν.

Αναλυτικά τα αποτελέσματα:

Η ΔΑΣ (η παράταξη μέσα από την οποία εκφράζονται οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στη ΓΣΕΕ) πήρε 94 ψήφους, 10 έδρες από 9 που είχε (ποσοστό 22,22%).

Η ΠΑΣΚΕ πήρε 146 ψήφους και έπεσε από τις 22 έδρες στις 16 (ποσοστό 34,52%).

Η ΔΑΚΕ πήρε 103 ψήφους και διατήρησε τις 11 έδρες που είχε (ποσοστό 24,35%).

Η Αυτόνομη Παρέμβαση (η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην οποία μετέχουν πλέον και ορισμένοι προερχόμενοι από την ΠΑΣΚΕ) πήρε 44 ψήφους και 5 έδρες, από 3 που είχε (ποσοστό 10,4%).

Οι υπό τον Φωτόπουλο πρώην συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ που κατέβηκαν με το ψηφοδέλτιο«ΕΜΕΙΣ» πήραν 32 ψήφους και 3 έδρες (ποσοστό 7,57%).

Κέρκυρα: Επίθεση στα γραφεία του ΚΚΕ στον Αϊ Μαθιά

Την επίθεση στα γραφεία του ΚΚΕ, στον Αϊ Μαθιά, από τους τραμπούκους φασίστες της Χρυσής Αυγής, καταγγέλλει η Νομαρχιακή Επιτροπή Κέρκυρας του ΚΚΕ. Η επίθεση έγινε το βράδυ της 24ης προς την 25η Μαρτίου και τα φασιστοειδή έσπασαν τα τζάμια των γραφείων και έγραψαν συνθήματα υπέρ της Χρυσής Αυγής.

Στην ανακοίνωσή της η ΝΕ Κέρκυρας σημειώνει:

«Οι θρασύδειλοι φασίστες και τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής διάλεξαν νύχτα για να γράψουν συνθήματα και να σπάσουν τα γραφεία του ΚΚΕ στον Αϊ Μαθιά.

Οι ιδεολογικοί απόγονοι των Μεταξά - Χίτλερ και Παπαδόπουλου διάλεξαν τη μέρα της εθνικής επετείου για να επιτεθούν στο ΚΚΕ που πρωτοστάτησε στους αγώνες της Εθνικής Αντίστασης και να θυμίσουν το ρόλο των προγόνων τους, ρόλο καταδότη και συνεργάτη των φασιστών κατακτητών.

Επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά ότι τα διάφορα ναζιστικά μορφώματα αποτελούν το μαστίγιο του συστήματος για την τρομοκράτηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

 ΠΑΜΕ: Παλιός και νέος εργατοπατερισμός συστρατεύτηκαν στη γραμμή στήριξης του κεφαλαίου

Ανακοίνωση εξέδωσε το βράδυ της Παρασκευής το ΠΑΜΕσχετικά με τις εργασίες του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ τη δεύτερη μέρα στην Αλεξανδρούπολη. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής: 

«Στις σημερινές εργασίες του Συνεδρίου της ΓΣΕΕ που συνεχίστηκε με τους χαιρετισμούς των κομμάτων, της εκπροσώπου της ΣΕΣ και τις τοποθετήσεις των συνδυασμών που παίρνουν μέρος σε αυτό, αναδείχθηκαν ακόμα μια φορά οι 2 αντίπαλες γραμμές στο εργατικό κίνημα.

Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ο εργοδοτικός – κυβερνητικός συνδικαλισμός και ο νέος εργατοπατερισμός της "Αυτόνομης Παρέμβασης", παρά τη "διαφήμιση" του ακομμάτιστου, αυτόνομου, ανεξάρτητου χαρακτήρα τους δεν μπόρεσαν να αποκρύψουν ότι συστρατεύονται ενιαία στη γραμμή στήριξης του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του ενάντια στα συμφέροντα των εργαζόμενων, προτείνοντας ένα "νέο υγιή καπιταλισμό".

ΚΚΕ για την Κύπρο: Τα διάφορα σενάρια δεν αφορούν τα λαϊκά συμφέροντα

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του για τις εξελίξεις στην Κύπρο τονίζει: 

"Το ΚΚΕ στέκεται στο πλευρό του κυπριακού λαού που βρίσκεται στο επίκεντρο εκβιασμών τόσο από τη μεριά της ΕΕ και του ΔΝΤ όσο και από τη μεριά της Ρωσίας, με τη συνενοχή της κυπριακής και ελληνικής κυβέρνησης, για να δεχτεί νέες σκληρές θυσίες.

Τα διάφορα σχέδια, που διαπραγματεύεται η κυπριακή κυβέρνηση με την ΕΕ, το ΔΝΤ και τη Ρωσία, δεν αφορούν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά επικεντρώνονται στο ζήτημα της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου και κυρίως στο ζήτημα ποιας χώρας και ποιων επιχειρηματικών ομίλων τα κεφάλαια και οι καταθέσεις θα βγουν πιο ενισχυμένα ή λιγότερο χαμένα. Καταρρίπτεται ο μύθος της φιλολαϊκής διαπραγμάτευσης εντός ΕΕ που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.

Οι σκληροί ανταγωνισμοί δεν πρέπει να παρασύρουν το λαό σε στοίχιση πίσω από τον ένα ή τον άλλο ιμπεριαλιστή, με την ελπίδα κάποιας «βοήθειας», καθώς όποιο σχέδιο τελικά επιλεγεί δεν αναιρεί το γεγονός ότι το λογαριασμό θα πληρώσει ο κυπριακός λαός, αφού όλα τα σχέδια περιλαμβάνουν παραλλαγές αντιλαϊκών μέτρων, ιδιωτικοποιήσεις, συντριβή δικαιωμάτων.

ΚΚΕ για την 25η Μαρτίου: Να πιστέψει και σήμερα ο λαός στο δίκιο και τη δύναμή του

Σε ανακοίνωσή του για την 25η Μάρτη το Γραφείο Τύπου του ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το μήνυμα της Επανάστασης του 1821 είναι ότι η ιστορία γράφεται με ανυπακοή και απειθαρχία στο δίκαιο και τη νομιμότητα των παλιών τάξεων, που δεν φεύγουν μόνες τους από το προσκήνιο της Ιστορίας, αλλά πρέπει να τις διώξει η λαϊκή επαναστατική πάλη. Στην ιστορία των ανθρωπίνων κοινωνιών οι επαναστάσεις είναι πάντα το όχημα για να προχωρά η κοινωνία μπροστά.

Το 1821 η αστική τάξη, φορέας των νέων καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ηγήθηκε του αγώνα για την απελευθέρωση από τον οθωμανικό φεουδαρχικό ζυγό και τη διαμόρφωση του δικού της έθνους-κράτους, τράβηξε σε αυτήν την πάλη τη φτωχολογιά, τα λαϊκά στρώματα και συγκρούστηκε βίαια με τους υπερασπιστές του παλιού καθεστώτος.

Ούτε το 1821 υπήρχε "εθνική ομοψυχία". Υπήρχαν και Έλληνες που εχθρεύονταν την Επανάσταση, υπερασπίζονταν το παλιό κοινωνικό καθεστώς, το οθωμανικό σύστημα και την εξουσία του Σουλτάνου γιατί αντλούσαν προνόμια από αυτό. Όλοι αυτοί καλλιεργούσαν τη μοιρολατρία, τρομοκρατούσαν το λαό, με εκβιασμούς, ότι ο ξεσηκωμός του θα είναι μάταιος και θα τον οδηγήσει στην καταστροφή. Απαιτούσαν πίστη και υποταγή στην "Ιερή Συμμαχία" των δυναστών.

Προσυνεδριακός Διάλογος: Πώς θα βοηθήσουμε τους ταλαντευόμενους;

Η ακόλουθη τοποθέτηση επεξεργάζεται το ζήτημα που έχει δημιουργηθεί στα πλαίσια του προσυνεδριακού διαλόγου με πολύ ψύχραιμο και ορθό τρόπο. Αποκαλύπτει την ουσία του ζητήματος και αντιμετωπίζει το ψευδοερώτημα που έχει προκύψει με πραγματικά λενινιστικό τρόπο, καταδεικνύοντας τον ψευδεπίγραφο "λενινισμό" των "εραστών" του ΑΑΔΜ.

Πώς θα βοηθήσουμε τους ταλαντευόμενους;

«Η Ελλάδα είναι χώρα εξαρτημένη ή ιμπεριαλιστική;». Το ερώτημα τέθηκε από σύντροφο στο δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο και έθεσε έτσι τη σφραγίδα της ουσίας των διαφωνιών κάποιων συντρόφων, φίλων και «φίλων» με τη σχετική διατύπωση των θέσεων της ΚΕ «...με εξαρτήσεις από ΗΠΑ και ΕΕ». Επιτρέψτε μου να παραθέσω ορισμένες σκέψεις που μου γεννήθηκαν με αφορμή αυτό το ερώτημα.

Γιατί πρέπει να αντιπαρατίθεται το χαρακτηριστικό «ιμπεριαλιστική» στο χαρακτηριστικό «εξαρτημένη»; Το πρώτο αφορά χαρακτηρισμό του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που βιώνει ένας λαός και μάλιστα στο ανώτατο και τελευταίο στάδιό του, το δεύτερο αφορά χαρακτηρισμό που επιδρά στον τρόπο ανάπτυξης μιας κοινωνίας, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το εκμεταλλευτικό σύστημα που βιώνει ο λαός και σε ποιο στάδιο αυτό βρίσκεται. Για να έχει βάση αυτή η αντιπαράθεση πρέπει να δώσουμε άλλο περιεχόμενο στον ένα από τους δύο όρους. Και επειδή ο όρος «εξαρτημένη» δεν προσφέρεται για άλλη ερμηνεία, ο κλήρος πέφτει στον όρο «αντιιμπεριαλιστική». Για να έχει λοιπόν υπόσταση το ερώτημα θα πρέπει με τον όρο «ιμπεριαλιστική» να εννοούμε απλά κάποια χώρα που εξαρτά κάποια άλλη. Αυτό μόνο και τίποτε άλλο. Κάτι τέτοιο όμως δεν έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλη τη λενινιστική θεωρία;

Ποια ακριβώς σημασία έχει για ένα κομμουνιστικό κόμμα ο ακριβής προσδιορισμός του μεγέθους και των ειδικών χαρακτηριστικών της όποιας εξάρτησης υφίσταται η χώρα του από άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες και η συνεχής παρακολούθηση της εξέλιξης αυτής της εξάρτησης; Μα, για να πραγματοποιήσουν οι επαναστατικές δυνάμεις τις κατάλληλες δράσεις, ώστε την αποφασιστική στιγμή να εξασφαλίσουν τη συντριπτική υπεροχή στα αποφασιστικά σημεία (θέση 76), είναι προφανές πως είναι αναγκαία η γνώση όλων των παραμέτρων που επιδρούν στο κάθε αποφασιστικό σημείο, μαζί και ο βαθμός πιθανής εξάρτησής του από ξένα οικονομικά, στρατιωτικά ή πολιτικά συμφέροντα ή κέντρα.

Παίζει κανένα ρόλο, σε ό,τι αφορά στον προσδιορισμό του στρατηγικού στόχου ενός Κομμουνιστικού Κόμματος ο βαθμός εξάρτησης της χώρας όπου δρα από άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες; Απολύτως κανένα, μια και ο στρατηγικός στόχος προσδιορίζεται από το χαραχτήρα της ιστορικής εποχής που βιώνει ο λαός. Και αυτή είναι η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Ορθά λοιπόν το ΚΚΕ έχει άμεσο στρατηγικό στόχο το σοσιαλισμό και όχι κάτι άλλο ενδιάμεσο. Τον ίδιο ακριβώς άμεσο στόχο έπρεπε να είχε ακόμα και αν η Ελλάδα ήταν πλήρως εξαρτημένη. Τον ίδιο, ακόμη και αν ήταν υπόδουλη, οπότε ο σοσιαλισμός θα ήταν το έπαθλο της Εργατικής Τάξης για το αίμα που θα έχυνε για την απελευθέρωση της πατρίδας. Τον ίδιο ακόμα και αν το ΚΚΕ ήταν σε βαθιά παρανομία. Τον ίδιο ακόμα και αν το πολιτικό μας σύστημα είχε χαρακτηριστικά φεουδαρχικού τύπου (π.χ. Αραβικά Εμιράτα).

Μήπως ο βαθμός εξάρτησης της χώρας παίζει κανένα ρόλο στο καθορισμό του πολιτικού περιεχομένου της συσπείρωσης, συμμαχίας, μετώπου κλπ. που θα αποφασίσει να οικοδομήσει ένα ΚΚ, προκειμένου να προετοιμάσει τον υποκειμενικό παράγοντα ώστε κόμμα, τάξη και σύμμαχοι να δράσουν με επιτυχία στη περίοδο της επαναστατικής κατάστασης; Απολύτως κανέναν. Από τη στιγμή που ο άμεσος στρατηγικός στόχος είναι ο σοσιαλισμός, για επανάσταση με τέτοιο στόχο πρέπει να προετοιμάζεται ο υποκειμενικός παράγοντας (κόμμα, τάξη και σύμμαχοι) και όχι για οτιδήποτε άλλο. Εδώ δε χωράει μα και μου. Δεν μπορεί δηλαδή, κάποιος που συμμετέχει στη συσπείρωση, στη συμμαχία, στο μέτωπο κλπ. να προετοιμάζει τον υποκειμενικό παράγοντα για άλλο στόχο, π.χ. για να βάλει εμπόδια στους ιμπεριαλιστές να εξαπολύσουν πολέμους, επειδή συμφωνεί με τον αντιιμπεριαλιστικό (που τον εννοεί αντιπολεμικό) αλλά ταυτόχρονα διαφωνεί με τον αντιμονοπωλιακό ή τον αντικαπιταλιστικό του χαραχτήρα.

"Υλικές" μορφές πάλης

Λίγα λόγια με αφορμή μια συζήτηση στο Lenin Reloaded.

Είναι ορθό ότι δεν πρέπει να αποκόβουμε την θεωρία και την προπαγάνδα από την καθημερινή εμπειρία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποθάλπτουμε μικροαστικές αυταπάτες. Ξέρω ότι το ζήτημα δεν είναι απλό. 

Σκοπός όμως πρέπει να είναι πάντα η ωρίμαση της ταξικής συνείδησης. Γι' αυτό και δεν πρέπει να υποστηρίζουμε μορφές "ψευδούς συνείδησης". Βέβαια η ταξική συνείδηση εξαρτάται και από τους αντικειμενικούς παράγοντες και από το συγκεκριμένο στάδιο της ταξικής πάλης. 

Η προπαγάνδα πρέπει κατά την γνώμη μου να συνεχίσει να επιμένει στην κατάδειξη της πραγματικότητας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Από εκεί και πέρα η πράξη (και μόνον αυτή!) μπορεί να ανυψώσει την ταξική συνείδηση σε επαναστατικά επίπεδα. Γι' αυτό θεωρώ και πολλές συζητήσεις (που γίνονται και στο πλαίσιο του προσυνεδριακού) αποπροσανατολιστικές, καθώς κινούνται γύρω από το ζήτημα της ιδεολογίας και της προπαγάνδας με τελείως μη υλιστικό τρόπο. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ουσία του μαρξισμού-λενινισμού έγκειται στην ανύψωση της πράξης ως την μόνη αληθινή Aufhebung των αντιφάσεων της πραγματικότητας, που αντανακλούνται και στην συνείδηση.

Έχει έρθει νομίζω ο καιρός να αφήσουμε τα ψευδο-ερωτήματα περί "συνεργασιών", πιο "έξυπνης" προπαγάνδας κτλ. Το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι: ποιες πρέπει να είναι οι μορφές δράσης του Κόμματος και οι μορφές οργάνωσης της εργατικής τάξης. 

Το πραγματικό ερώτημα δεν ήταν ποτέ αν το ΚΚΕ έπρεπε να συνεργασθεί με τους ρεφορμιστές και τους σοσιαλφασιστες ή αν θα πρεπει να υιοθετήσει (εθνικό)λαϊκιστικά συνθήματα για να τραβήξει κόσμο. Το πραγματικό ερώτημα ήταν, είναι και θα παραμείνει πως και πότε θα ριζοσπαστικοποιηθεί ο ταξικός αγώνας. Μπροστά στις συνέπειες (ακόμα στην συνείδηση των μαζών) μιας ριζοσπαστικοποίησης των μορφών και των μέσων πάλης τα πιθανά βραχυπρόθεσμα οφέλη όλων των παραπάνω τακτικισμών θα αποδειχθούν ψίχουλα, και θα κάνουν τον κάθε προπαγανδιστή "μετώπων" να ντραπεί για την αφέλεια του...

Οι κομμουνιστές πρέπει να προετοιμάζονται να διεξάγουν "υλικό" (ας τον ονομάσουμε έτσι...) αγώνα, να περάσουνε σε "υλικές" μορφές πάλης. Διότι μόνο η βίαιη επανάσταση μπορεί να αντικατασταθεί το αστικό κράτος από το προλεταριακό. Τα υπόλοιπα είναι παιχνίδια πάνω στις πλάτες της εργατικής τάξης.  

Για την ΑΟΖ και την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το τελευταίο διάστημα μια σειρά γεγονότα ρίχνουν τη σκιά τους στα άλυτα ζητήματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που μπορεί να οδηγήσουν σε πολύ άσχημες εξελίξεις.

Τέτοια γεγονότα είναι:

• Η πρόσφατη επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού, Αντ. Σαμαρά, στην Τουρκία και η κατεύθυνση της «συνεκμετάλλευσης», «συνδιαχείρισης» του Αιγαίου, που, σε συνδυασμό με την επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης να καταστήσει την Ελλάδα «ενεργειακό δίαυλο» των μονοπωλίων για την τροφοδοσία της ΕΕ με πηγές ενέργειας και τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο στη γραμμή του «αμοιβαίου οφέλους», οδηγεί σε υποχώρηση από κυριαρχικά δικαιώματα. Εκεί είναι ενταγμένος κι ο πρόσφατος... αποχαρακτηρισμός (από ελληνικός) του ορυκτού φυσικού πλούτου, στον οποίο προχώρησε ο Αντ. Σαμαράς, κι ο χαρακτηρισμός αυτών των ενεργειακών αποθεμάτων ως «ευρωπαϊκών».
• Οι «ρηματικές διακοινώσεις» της Ελλάδας αρχικά και της Τουρκίας στη συνέχεια, στον ΟΗΕ, σχετικά με τον καθορισμό της ΑΟΖ.
• Η υπογραφή της συμφωνίας του αγωγού ΤΑΠ (που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας) και τα παζάρια ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) και του Διαχειριστή Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΔΕΣΦΑ), που συνδέονται με το σκληρό ανταγωνισμό εταιρειών ενεργειακών μεγαθηρίων, ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, που συγκρούονται στην περιοχή μας για τις πηγές ενέργειας, τα μερίδια αγορών, τους δρόμους περάσματος εμπορευμάτων και τους αγωγούς ενέργειας. Στα πλαίσια αυτά είναι χαρακτηριστική η πίεση των ΗΠΑ στην ελληνική κυβέρνηση να μην πωλήσει ΔΕΠΑ - ΔΕΣΦΑ σε ρωσικά συμφέροντα, συνεχίζοντας τις παρεμβάσεις της προηγούμενης περιόδου, που οδήγησαν στην ακύρωση της συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.
• Η όξυνση του ανταγωνισμού, ως αποτέλεσμα του «Ενεργειακού Χάρτη Πορείας για το 2050 της ΕΕ», που αποδεικνύει ότι κριτήριο της ενεργειακής πολιτικής της ΕΕ είναι η κερδοφορία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε βάρος των λαών και η εκμετάλλευση νέων κοιτασμάτων από την Ανατολική Μεσόγειο.
• Η πορεία αμφισβήτησης των αιγυπτιο-κυπριακών συμφωνιών καθορισμού της ΑΟΖ, που ξεκίνησε στην Αίγυπτο, όπως και η ανάδειξη το τελευταίο χρονικό διάστημα στην κυβέρνηση της Αιγύπτου και της Λιβύης πολιτικών δυνάμεων συγγενικών με αυτές του τουρκικού κυβερνητικού κόμματος, που διακατέχεται από την αντίληψη του «νεοοθωμανισμού», δηλαδή της χρησιμοποίησης της θρησκείας για την προώθηση των συμφερόντων της τουρκικής αστικής τάξης σε μια ευρύτερη περιοχή. Σχέδια που, εκτός των άλλων, επιδιώκουν να διατηρήσει και να ενισχύσει η Τουρκία τη θέση της ως «ενεργειακή πύλη» της Ευρώπης.
• Η έκδοση από την τουρκική κυβέρνηση αδειών έρευνας στην κρατική εταιρεία υδρογονανθράκων της Τουρκίας, ΤΡΑΟ, για τον εντοπισμό κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε περιοχές που εμπίπτουν στην ελληνική υφαλοκρηπίδα στην Ανατολική Μεσόγειο, στο νησιωτικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου και ευρύτερα στην περιοχή της Ρόδου.
• Η ανάδειξη στην Κυπριακή Προεδρία δυνάμεων που ανοιχτά υποστηρίζουν την ενσωμάτωση της Κύπρου στο ΝΑΤΟικό «άρμα» του λεγόμενου «Συνεταιρισμού για την ειρήνη», καθώς και η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης στην Κύπρο, που διεξάγεται στο φόντο των ευρωπαϊκών πιέσεων για συνδιαχείριση του κυπριακού φυσικού πλούτου με την Τουρκία.

Ενεργειακός Χάρτης της ΕΕ για το 2050: Νέα μέσα και πηγές για την κερδοφορία των μονοπωλίων

Η Έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου (A7-0035/2013 - 7/2/2013) σχετικά με την Ανακοίνωση της Επιτροπής «Ενεργειακός Χάρτης Πορείας για το 2050»- COM (2011) 885 - που φιλοδοξεί να θέσει τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την ενεργειακή πολιτική των μονοπωλίων με ορίζοντα το 2050, πασχίζει μάταια να βάλει χαλινάρι στην αναρχία της καπιταλιστικής ανάπτυξης και στον τομέα των ενεργειακών αναγκών.

Η Έκθεση, που εγκρίθηκε σήμερα Πέμπτη από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με 377 ψήφους υπέρ και 195 κατά, αντικατοπτρίζει τις σφοδρές ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσειςστο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και σε σχέση με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κυρίως ΗΠΑ - Ρωσία, και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων μεταξύ τους.

Η ΕΕ αξιοποιεί ως πρόσχημα την κλιματική αλλαγή και τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου για να προωθήσει νέες τεχνολογίες και μορφές ενέργειας, που αποτελούν πεδία μεγάλης κερδοφορίας των μονοπωλιακών επιχειρήσεων, που δραστηριοποιούνται ή θα δραστηριοποιηθούν στον ενεργειακό τομέα και στις συναφείς με αυτόν επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Τρεις είναι οι βασικοί άξονες της στρατηγικής της ΕΕ για την ενέργεια:

1. Η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της ΕΕ.

2. Η στροφή σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ).

3. Η Ενεργειακή Απόδοση.

ΚΚΕ: Όχι στα νέα μέτρα και την κοροϊδία της κυβέρνησης - Κλιμάκωση της λαϊκής πάλης

Κάλεσμα στο λαό να απορρίψει τα μέτρα σφαγιασμού που προετοιμάζουν σε βάρος του κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ, απευθύνει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με αφορμή τιςσυναντήσεις κυβέρνησης – τρόϊκας.

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΠΑΛΗΣ

Το ΚΚΕ καλεί το λαό να απορρίψει τα μέτρα σφαγιασμού που προετοιμάζουν σε βάρος του κυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ. Να μην υποκύψει στην κοροϊδία ότι η κυβέρνηση αντιδρά στις απαιτήσεις της τρόικα και διαπραγματεύεται προκειμένου να ανακουφίσει το λαό από τα βάσανα που καθημερινά πολλαπλασιάζονται.

Περί συγκεντρωτισμού

Παρά τις κυρίαρχες ιδεολογικές τάσεις στην αριστερά, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι η μοναδική οργανωτική μορφή ενός επαναστατικού κόμματος. Δεν μπορεί να υπάρξει μαρξιστικό-λενινιστικό κόμμα χωρίς αυτήν την μορφή οργάνωσης. Όχι επειδή οι κομμουνιστές έχουν ένα φετίχ με αυτόν τον όρο, αλλά διότι είναι ακριβώς η οργάνωση που δεν υποκύπτει ούτε σε οπορτουνισμούς ούτε στην φετιχοποίηση των μέσων αγώνα. Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός επιτρέπει στο ΚΚ να είναι πάντα σε θέση να προσαρμόζει τον αγώνα στις απαιτήσεις των αντικειμενικών συνθηκών. 

Η μορφή αυτή δεν είναι λοιπόν απλά ένα καλούπι στο οποίο όλα και όλοι χωράνε και δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία του κάθε οπορτουνιστικού τακτικισμού.  Είναι αντιθέτως η έκφραση της διαλεκτικής κίνησης των κοινωνικών σχέσεων και της ταξικής πάλης. Γι' αυτόν τον λόγο δεν έχει καμία σχέση με τις δομές των αστικών κομμάτων. Οι όροι "δημοκρατικός" και "συγκεντρωτισμός" δεν προσιδιάζουν σε κανένα άλλο πολιτικό κόμμα, διότι οι όροι λειτουργίας και δράσης των αστικών κομμάτων είναι τελείως διαφορετική από αυτές ενός κομμουνιστικού επαναστατικού κόμματος.

Το ΚΚ οφείλει να είναι το κόμμα της επανάστασης. Επομένως δεν υπάρχει κανένας άλλος σκοπός πέρα από την οργάνωση της επανάστασης. Η επανάσταση είναι ο στρατηγικός στόχος του ΚΚ ύπο όλες τις συνθήκες. Αυτό σημαίνει ότι το ΚΚ δεν μπορεί να ασχολείται με ζητήματα που σχετίζονται με κανονιστικές αρχές άλλων κομμάτων και πολιτικών οργανώσεων. Το ΚΚ πρέπει να είναι σε θέση να δράσει σε νόμιμα και παράνομα πλαίσια, με νόμιμα και παράνομα μέσα. Διότι δεν μπορεί να αποβλέπει σε αύξηση εκλογικών ποσοστών ούτε στην απλή αύξηση της επιρροής του στο αστικό κράτος και τους θεσμικούς μηχανισμούς του. Στρατηγικός στόχος είναι η κατάληψη της εξουσίας, δηλαδή η συντριβή του αστικού κράτους και η εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Όταν η Χρυσή Αυγή βλέπει εφιάλτες…

«Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες 60 χρόνια από τον θάνατο του μεγαλύτερου κακούργου που πέρασε από τον πλανήτη μας τον προηγούμενο αιώνα, του Ιωσήφ Στάλιν. Ή μάλλον από την δολοφονία του…».

Αυτά αναφέρονται στο site της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Το μίσος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής απέναντι στην ΕΣΣΔ και τον Στάλιν είναι απόδειξη του ακραίου αντικομμουνισμού της που αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της φυσιογνωμίας της.

Η αντίδρασή της έχει ταξικά κίνητρα, είναι μίσος ταξικό ως αστική πολιτική δύναμη που παλεύει για την υπεράσπιση του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού.

Άλλωστε δεν είναι προνόμιο αποκλειστικό της Χρυσής Αυγής η σταλινολογία. Έχουν διαπρέψει σε αυτήν εκπρόσωποι από όλο το φάσμα των αστικών ιδεολογικών ρευμάτων, αλλά και εκπρόσωποι του οπορτουνισμού.

Η Χρυσή Αυγή έχει όμως και επιπλέον λόγους να εκφράζεται με τέτοιο μίσος.

Βλέπετε, η ΕΣΣΔ των 20.000.000 νεκρών με επικεφαλής το ΠKΚ(μπ) υπό την ηγεσία του Ι. Β. Στάλιν ήταν αυτή που συνέτριψε στο πεδίο της μάχης τους ιδεολογικούς και πολιτικούς προγόνους της, τη ναζιστική Γερμανία. Απομυθοποίησε το «αήττητο» της γερμανικής πολεμικής μηχανής.

Το πέρασμα του Κόκκινου Στρατού στην αντεπίθεση ήταν που συνέβαλε στην απελευθέρωση της κατεχόμενης από τους ναζί Ευρώπης και κυρίως της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Ενώ τα αντιστασιακά ένοπλα κινήματα, που σε μεγάλο μέρος τους καθοδηγούνταν από τα Κομμουνιστικά Κόμματα, προκάλεσαν μεγάλα πλήγματα στα ναζιστικά και φασιστικά στρατεύματα.

Τι δείχνει η κόντρα για τις ΑΟΖ;

Ο «Ριζοσπάστης», στο φύλλο της Πέμπτης 8 Μάρτη, ανέδειξε με εκτενές ρεπορτάζ βασικές πτυχές του θέματος που σχετίζεται με τη μεθόδευση της Αιγύπτου να αμφισβητήσει τα όρια της ΑΟΖ ανάμεσα στην ίδια και την Κύπρο,προσβάλλοντας επί της ουσίας και τη συμφωνία ανάμεσα στην Κύπρο και το Ισραήλ. Η προσπάθεια της Αιγύπτου να ακυρώσει τη συμφωνία που υπέγραψε το 2003 με την Κύπρο για την ΑΟΖ και να μπάσει την Τουρκία σαν «τρίτο μέρος» στο παιχνίδι μια νέας συμφωνίας, ισοδυναμεί με αποδοχή των τούρκικων αξιώσεων σε βάρος της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ του Καστελόριζου και αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Αν αυτά προχωρήσουν, ανοίγει ο δρόμος για συνολικότερες ανακατατάξεις σε ό,τι αφορά τα θαλάσσια σύνορα στην περιοχή και τον καθορισμό ΑΟΖ μεταξύ όμορων κρατών, καθένα από τα οποία διαμορφώνει συμμαχίες ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα της δικής του αστικής τάξης και βεβαίως των έξωθεν συμμάχων της και των συμφερόντων τους. Σαν αποτέλεσμα, οι ανταγωνισμοί στην περιοχή για τις πηγές και τους δρόμους ενέργειας οξύνονται. Αυτό άλλωστε φανερώνει και η ομολογία από την πλευρά της Αιγύπτου ότι η αμφισβήτηση των ορίων της ΑΟΖ με την Κύπρο γίνεται επειδή, με τον επαναπροσδιορισμό τους η Αίγυπτος, φιλοδοξεί να αποσπάσει περιοχές με πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα, που τώρα βρίσκονται σε κυπριακή, ισραηλινή ακόμα και σε ελληνική ΑΟΖ, όπως γράφουν τα τοπικά ΜΜΕ.

Αυτή είναι η μια πλευρά του θέματος. Η άλλη έχει να κάνει με τους αγωγούς της Ενέργειας και τη διάσταση που δίνουν άλλες πηγές σε σχέση με την πρωτοβουλία της Αιγύπτου να ασκήσει πίεση στην Κύπρο για τα όρια των μεταξύ τους ΑΟΖ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η εκτίμηση ότι η στάση της Αιγύπτου συνδέεται άμεσα με τις πιέσεις της τρόικας προς την κυβέρνηση της Κύπρου να ακυρώσει τα σχέδια για την κατασκευή τερματικού σταθμού στο νησί, όπου θα αποθηκεύεται το φυσικό αέριο από τα κυπριακά κοιτάσματα, προκειμένου αυτό να προωθείται στον αγωγό «Nabucco West».